Cd van de week
Melanie De Biasio - No Deal *****
De lente moet nog beginnen, maar het staat nu al vast dat 2013 een excellent jaar wordt voor de Belgische popmuziek. Ook in Wallonië beweegt er wat. Jazzzangeres Melanie De Biasio heeft met 'No Deal' niets minder dan een wereldplaat gemaakt.
Eerlijk gezegd: ik kende haar niet. De Biasio, geboren in Charleroi, blijkt een Belgische jazzzangeres die dik vijf jaar geleden eerder met A Stomach Is Burning al een plaat uitbracht die boven de taalgrens helaas aan het oor van het grote publiek is ontsnapt. Maar nu heeft ze met No Deal een opvolger uit waar onmogelijk naast te luisteren valt.
De Biasio heeft in Leuven aan het Lemmensinstituut gestudeerd en ging nadien naar het conservatorium van Brussel. Nadien volgden optredens met Kris Dane, en ze stond met Sophia zelfs al op Pukkelpop. En die eerste plaat bracht tournees door Frankrijk en de VS met zich mee. Op dat debuut waren pianist Pascal Mohy en synthesizerspeler Pascal Paulus al te horen, die ook op No Deal van de partij zijn. Ze krijgen het gezelschap van drummer Dre Pallemaerts, eerder al actief bij Bert Joris en Kris Defoort, die net als de rest van de groep consequent voor een less is more-aanpak opteert. Maar ondanks het kwaliteitsaanbod in de band is het toch vooral De Biasio zelf die imponeert.
Al na de eerste seconde van openingsnummer 'I Feel You' spits je de oren: dit is een stem die vanuit het verleden lijkt aangewaaid. Warmer dan een winterjas, en zo vanzelfsprekend klinkt dat het haast lijkt of Nina Simone uit de doden is opgestaan. Je zou overigens zweren dat het om een zwarte zangeres gaat, zo donker klinkt ze. En de soul spat van elke lettergreep af, zonder dat ze daar een noemenswaardige inspanning voor moet doen. Ook 'The Flow' is een toonbeeld van minimalisme. Weer die bluesy stem, een lekker ritme dat af en toe wat tegendraadser wordt, en, op de achtergrond haast, het hartverwarmende geluid van analoge synths. Dit is jazz, maar not as we know it. Niemand in de band schroeft het volume open om de aandacht te te trekken, en net dat maakt de verleiding nog groter. De sfeer in 'Sweet Darling Pain' en 'No Deal' is intiem en sexy, maar De Biasio zelf blijft ongrijpbaar.
Wraakgevoelens
Zelfs na de tiende beluistering blijven de rillingen je over de rug lopen. Het instrumentale 'With Love' laat zien welke superieure talenten ze achter haar rug heeft staan, maar als ze een nummer a capella inzet, zoals afsluiter 'With All My Love', hang je gewoon aan haar lippen. In de beste muziek is de stilte ook een instrument.
De soul spat af van elke lettergreep die Melanie Di Biasio zingt
Er staat ook één cover op No Deal, het hartverscheurende 'I'm Gonna Leave You', dat bekend werd in de versie van, jawel, Nina Simone. Het lichtvoetige van die versie heeft plaat gemaakt voor een meer vastberaden vertolking. De wraakgevoelens klinken afgemeten en oprecht. Maar zelfs dan denk je: blijf nog even. Melanie De Biasio heeft met No Deal een indrukwekkende, tijdloze plaat gemaakt, die meer verteltin zeven nummers en 33 minuten, dan veel andere artiesten in een volledige carrière zeggen. Een wereldplaat, kortom. Haar tijd begint nu.
Morgenavond stelt Melanie De Biasio haar plaat voor in Eden, Charleroi (uitverkocht).