Marlon Williams is een voormalige koorknaap en Kiwi, die in Nieuw-Zeeland gepromoveerd werd tot de 'Maori Elvis'. Nochtans valt zijn lichte vibrato eerder te vergelijken met die van Jeff Buckley. En zijn humeur met dat van Nick Drake of Elliott Smith. Bittere tranen spatten alleszins met een doffe plof uiteen tegen dit bloedmooie debuut.

Zo eisen ellende en dood een hoofdrol op in 'When I Was a Young Girl'. 'Strange Things' opent dan weer met de bekentenis dat Williams zijn vrouw verloor aan kanker. En van de Italo-Amerikaanse crooner Teddy Randazzo leent hij de gezwollen tearjerker 'I'm Lost Without You'. Onbegrijpelijk dat deze plaat je tegelijk zo lichtvoetig tegemoet blijft trippelen. Williams' stem, met een engelachtige galm, is daar allicht schatplichtig aan. Op die manier gaat elke emotionele knock-out alleszins vergezeld van een zijdezachte uppercut.

Een brede waaier aan genres helpt het verdriet ook weg te wuiven. Een hoedown met rockabilly-neigingen ('Hello Miss Lonesome') prijkt naast elegante country noir ('Dark Child'), terwijl je ook echo's opvangt van sixtiespop en folk. Hou Williams in het betraande oog. (Dead Oceans)

Marlon Williams speelt op 16/4 in de AB.