✦FilmrecensieLizzie
‘Lizzie’ weet niet van welk hout bijlen te maken ★★☆☆☆
De Amerikaanse Lizzie Borden werd nooit veroordeeld, maar wel vereenzelvigd met de gruwelijke moord op haar vader en stiefmoeder. Chloë Sevigny kruipt in Bordens korset in Lizzie, een film die nooit de juiste knopen doorhakt.
In De waanzinnige geschiedenis van de hele wereld, een historische jeugdencyclopedie die steller dezes ooit zowat van buiten kende, staat Lizzie Borden vermeld in de lijst met “de vijftig slechtste slechteriken” uit de wereldgeschiedenis. Opgenomen worden in hetzelfde rijtje als Adolf Hitler, Jozef Stalin en Leopold II, dat wil toch wat zeggen, voor een vrouw die werd vrijgesproken van een dubbele moord.
Bordens vader en stiefmoeder werden in 1892 om het leven gebracht met respectievelijk 11 en 18 slagen van een hakbijl. Hun jongste dochter Lizzie was altijd de hoofdverdachte, maar werd door een jury vrijgepleit. Toch bleef het imago van Borden als koelbloedige bijlmoordenares altijd bestaan in de populaire cultuur.
Het nieuwste hoofdstukje in de Borden-canon heet Lizzie, en zoomt in op de relatie tussen Borden (Chloë Sevigny), de jongste telg van een rijke maar disfunctionele familie, en de Ierse huismeid (Kristen Stewart). Regisseur Craig William MacNeill brengt zo een een eigen interpretatie van de feiten, die echter nooit overtuigend overkomt.
Dat komt deels doordat MacNeill nooit helemaal besluit wat voor film hij wil maken. De ijzige, Hitchcockiaanse violen die nu en dan op de soundtrack klinken, hinten naar een horrorfilm, maar dat is Lizzie helemaal niet. Voor een maatschappijkritisch drama, over de achterstelling van (al dan niet homoseksuele) vrouwen in het Amerika van de late 19de eeuw, weegt Lizzie dan weer veel te licht. Een psychologische thriller? Daarvoor worden de personages te weinig uitgediept.
Dat maakt dat Sevigny, die bevriest in het onderkoelde imago van Borden, en Stewart, die blijft steken in een dik aangezet Iers accent, niet weten van welk hout bijlen te maken, ook al hebben ze beiden eerder bewezen uitstekende actrices te zijn. In Lizzie lopen ze simpelweg verloren in een rommelige plot over vaderlijke tirannie, seksueel misbruik en een nooit uitgewerkte lesbische verhouding.
Bovendien is MacNeills al even inspiratieloos als de plot die hij in beeld probeert te brengen. Op een opvallend gortig shot van een ingehakt hoofd na is er geen enkel beeld uit Lizzie dat langer dan enkele seconden blijft hangen. Voor een film over zo’n illuster figuur dat ze met de grootste massamoordenaars aller tijden op een lijst mag staan, is Lizzie een film om snel te vergeten.
Vanaf 14 januari op Sooner.
