Linde Merckpoel: "Ik ben nu pas klaar voor het grote werk"

"In het begin was radiomaken voor mij alleen maar stress. De liters zweet die ik heb gelaten tijdens het presenteren... Mijn eerste uitzending was, zoals bij elke radiomaker, een klucht. Woord voor woord had ik mijn tekst uitgeschreven, compleet met streepjes op de momenten waarop de plaat gestart moest worden. Maar het is zoals met autorijden. In het begin ben je alleen maar bezig met wanneer je moet schakelen of remmen, maar op den duur durf je al eens naar de omgeving kijken of praten met de persoon die naast je zit. Op de radio is dat het moment dat je jezelf kunt zijn tijdens het presenteren. En dan begint het pas."

Studio Brussel leek een gedroomde werkplek, maar de open brief van Erika Van Tielen en het plotse vertrek van Lisa Smolders besmeurden dat imago. Heerst er een machocultuur op de zender?
"Siska Schoeters presenteert het ochtendblok, ik weldra de vooravond en Kirsten Lemaire en Ayco Duyster zijn vaste waarden. Zo vrouwonvriendelijk kan het er bij ons toch niet aan toe gaan? Er heerst inderdaad een jongensachtige sfeer, maar mij stoort dat niet zo heel erg. Ik ben zelf nogal jongensachtig."

Wat met het gebrek aan feedback waar Erika over klaagde?
"Als je commentaar wil, moet je ernaar vragen. Christophe Lambrecht vangt onze nieuwe stemmen op. Hij maakt er een erezaak van er voor hen te zijn. Maar daarna is het wel aan jou om de wijze raad van nonkel Lambrecht op te volgen. Zelf heb ik me nooit te beroerd gevoeld om feedback te vragen. En nooit heeft iemand me die geweigerd."

De nieuwe formule van Music for Life kreeg hier en daar kritiek. "Te weinig sfeer, te weinig opbrengst", klonk het.
"Dat bepaalde kranten op hun voorpagina durfden zetten: 'Gezocht: sfeer': dat gaat er bij mij niet in. 'Fuck you', denk ik dan. 35.000 mensen zijn er die week in De Schorre in Boom geweest. Dat zijn 35.000 mensen die heel bewust de auto of de bus hebben genomen om naar ons te komen kijken. Niet omdat er tussen de winkels waar ze hun kerstaankopen deden, toevallig een glazen huis stond. Dat is toch superstraf? De hele week heb ik de sms'jes die binnenliepen, gelezen. Twee of drie van de duizenden waren negatief. Mijn persoonlijke favorieten waren berichtjes à la: 'Groetjes aan Joppe, Kobe en Lena. Proficiat met jullie rapport van de bomma en de bompa.' Ik heb de kritiek naast mij neergelegd. Ze mochten schrijven wat ze willen, zo zuur worden als maar kon, ik zou wel de Marie-Louise dansen met de tweeduizend feestvierders van die avond. We moeten wel drie plankenvloeren kapot hebben gesprongen. Gezocht: sfeer? Gevonden!"

Het volledige interview met Linde Merckpoel leest u morgen. Verder in onze weekendkrant ook:

* Paul Magnette: "Het zou veel leuker regeren zijn zonder liberalen"
Een rondje PS-bashen? Kom maar op, zegt voorzitter Paul Magnette. De liberalen, de N-VA, Jean-Luc Dehaene... Iedereen weet de Franstalige socialisten tegenwoordig te vinden. "Rechts is alle voeling met de wereld kwijt." Door Ann Van den Broek

* Kicken op maagdelijke sneeuw
Na het ski-ongeval van Michael Schumacher trok reporter Philip Gallasz naar het witte wonderland rond Chamonix, op zoek naar de dapperste freeriders, mannen en vrouwen die halsbrekende toeren uithalen om toch maar daar te kunnen skiën 'where no man has gone before'. "Het is ontsnappen, heel even, om beneden weer te ontwaken."

* De jongen met een terreurcel onder zijn hersenpan
De aanslag op de marathon van Boston was nooit gebeurd als de oudste dader, Tamerlan Tsarnaev, naar de psychiater was gestuurd in plaats van naar de imam. Dat is de conclusie na vijf maanden onderzoek van de krant The Boston Globe. Of hoe de American dream van de familie Tsarnaev omsloeg in een American nightmare.

* Wauters vs. Waes
In Wauters vs. Waes nemen ze het binnenkort op tegen elkaar: "Grenzen opzoeken, wat moet een mens anders?" Naast het scherm nemen Koen Wauters (46) en Tom Waes (45) het vooral op voor elkaar, én voor de concurrentie. Maar het is pas als het gaat over hun nageslacht dat deze jongens echt kwetsbaar worden. Een tweegesprek, door Sjoukje Smedts.