MuziekrecensieThis Is What We Do
Leftfields ‘This Is What We Do’: weg met de winterdip ★★★★☆
Zin om de winterprik een flinke dreun te geven? Leftfield voorziet u in die nood. Met This Is What We Do mag u zich niet verwachten aan vernieuwing, wél aan een plaat die even pokkeluid moet gedraaid worden als hun legendarische set op de Lokerse Feesten.
Binnen de canon van de Britse dance neemt Leftfield verrassend veel plaats in met een petieterig oeuvre. Amper vier studioalbums staan vandaag op hun naam. Bovendien hebben ze in tegenstelling tot geestesverwanten als Underworld geen onsterfelijke classic als ‘Born Slippy’ achter zich bengelen. Toch wist Leftfield diep genoeg in het collectief cultureel geheugen door te dringen. Classics als ‘Open Up’ en ‘Phat Planet’ belichamen misschien zelfs het beste wat de jaren ‘90 te bieden had aan progressive house. De dance-geschiedenis plukt sindsdien vrolijk vruchten van hun erfenis.
This Is What We Do is pas de vierde plaat van Leftfield, maar net zoals de titel doet vermoeden geldt het als mission statement. Hier planten wij hun vlag, dit is waar wij voor staan. Zo’n stelligheid màg ook, liefst zeven jaar na de release van Alternative Light Source. Waarom er weer zoveel tijd overheen ging? Het tumult van het dagelijkse leven: Neil Barnes heeft naast een scheiding ook een schofterige kanker overleefd, en tussendoor wist hij zich om te scholen tot psychotherapeut.
Die lange incubatieperiode legt een pijnpunt bloot, maar tegelijk toont het ook de kracht van nostalgie. De electronica op This Is What We Do klinkt allesbehalve grensverleggend of toonaangevend. Die bakens hebben ze in een vorige eeuw al herlegd. Vandaag rust Leftfield niet op zijn lauweren, maar oogst ze wat Barnes ooit gezaaid heeft.
Op ‘Heart and Soul’ wordt verrassend een Marokkaanse fluit binnengesmokkeld, maar de twee machtigste knallers van het album zijn ‘Pulse’ en ‘Accumulator’: twee songs die perfect aansluiten bij de beginjaren van Leftfield. De levenslust spat van de beats, de naïviteit van de nineties net zo erg. Een enkele keer gaat het duo - Barnes en zijn nieuwe medewerker Adam Wren - zelfs nog verder terug in de geschiedenis met een ogenschijnlijk eerbetoon aan Kraftwerk (‘Machines Like Me’).
Maar vooral de echo’s van de nineties-underground tekenen present. Dat gebeurt onder meer in ‘Full Way Round’, een “techno banger” die aangedreven wordt door de schreeuwerige lyrics van Grian Chatten, u welbekend van het briljante Fontaines D.C. Ook poëet Lemn Sissay brengt een gastbijdrage op deze nieuwe plaat. Die was er ook al bij op het debuut van Leftfield in 1995. Tijdens ‘Making a Difference’ spuwt hij zijn gal over onrechtvaardigheid en het onvermogen van onze samenleving om anderen vooruit te helpen.
Toegegeven: This Is What We Do klinkt zelden innovatief of avontuurlijk. Maar of dat de feestvreugde drukt? Welnéé, gekkie. Laat de subbassen zo hevig door je onderlichaam daveren dat ze in eenzelfde beweging al je organen herschikken. Wég, winterprik!
This Is What We Do verschijnt bij Virgin.
