Lady Gaga komt ondanks corona wél met een nieuw album

Terwijl de meeste andere artiesten hun nieuwe releases angstvallig uitstellen, brengt Lady Gaga haar kersverse plaat gewoon middenin de coronacrisis uit. Maar de excentrieke popdiva heeft dan ook nooit anders dan haar eigen zin gedaan.

“De elektropop van Lady Gaga wordt alvast getipt en afgaande op de single ‘Just Dance’ zal de wereld straks inderdaad aan haar voeten liggen.”

Eind 2008 verwittigt De Morgen-muziekjournalist Gunter Van Assche de wereld. Lady Gaga is een ster in wording van het type langetermijnidool. Een van de laatste in dat genre.

De New Yorkse Stefani Joanne Angelina Germanotta, dan pas 23, wil geen deprimerende singer-songwriter worden. Wel wil ze mainstreampop maken, en verwijst daarbij vaak naar Andy Warhol als belangrijke inspiratiebron voor haar ongegeneerd commerciële nummers. Net als de kunstenaar heeft ze een productiehuis/-fabriekje. De titel van haar eerste album The Fame verwijst dan weer naar de door Warhol geïntroduceerde ‘15 minutes of fame’.

The Guardian beschrijft het fenomeen als volgt: “Het is allemaal wel eens eerder gedaan, maar het verschil zijn de getallen: Lady Gaga verkoopt.” Niet het minst geholpen door haar platinablonde haren, uitzinnige outfits en de nodige controverse. Wanneer de Australische televisie de clip bij ‘Love Game’ te pikant vindt, trekt Gaga de single gewoon terug. Om hem te vervangen door ‘Paparazzi’, over de geneugten van beroemd zijn.

Het duurt geen jaar voor Gaga de troonopvolger van Madonna wordt genoemd. Ze is de eerste artiest met meer dan een miljard views op YouTube, wordt overladen met Grammy’s en verkoopt vier keer het Sportpaleis uit. Time Magazine zet haar in de top 100 van invloedrijkste personen. “Haar vermogen om mode, choreografie, beeldende kunst en een grote verscheidenheid aan muziekstijlen samen te smelten – en een jurk gemaakt van vlees beter te dragen dan wie dan ook – maakte haar niet alleen een bekende naam, maar ook een pop-icoon”, klinkt het.

Maar achter zoveel façade schuilt ook grote tragiek. Iets wat zich maar mondjesmaat manifesteert. De eerste jaren teert Gaga op haar instantsucces en borduurt ze voort op haar immer wisselende uitstraling. Wanneer haar derde album Artpop in 2013 maar weinig potten breekt, kiest de zangeres voor een imagoshift. Eind 2014 brengt ze een jazzalbum uit met de dan 88-jarige crooner Tony Bennett, getiteld Cheek to Cheek. En tijdens de daaropvolgende Oscarceremonie zingt Gaga een medley van liedjes uit The Sound of Music. Deze keer pluimen noch glitter, maar een maagdelijk witte prinsessenjurk.

Fibromyalgie

Alles rond haar tot nu toe laatste album Joanne in 2016 is zuiniger. De hoes, de outfits, de tournee. “Een plaat waarop ze haar op 19-jarige leeftijd overleden tante Joanne Germanotta eert en opteert voor een organischer klank en een uitgezuiverd, van franjes ontdaan imago”, schrijft Sasha Van der Speeten in De Morgen. “Gaga met een minimum aan glitter, zeg maar.” Joanne is dan wel geproducet door producer Mark Ronson, de man die Amy Winehouse onsterfelijk maakte, maar levert geen hits op.

Ook opvallend: in de Netflix-documentaire Five Foot Two getuigt Gaga over fibromyalgie, de reumatische aandoening die een intense pijn in de spieren en het bindweefsel veroorzaakt. Op het podium van de Joanne World Tour is daar weinig van te merken, maar achter de schermen kan de zangeres haar verkrampte spieren niet meer verdragen. Eerst wordt het Europese luik verzet omwille van de chronische pijn. Niet lang na haar passage in Antwerpen, begin 2018, annuleert ze de laatste tien concerten van de tournee.

Intussen werpt Gaga zich op haar vroegste passie: acteren. Zo is ze te zien in twee seizoenen van de tv-reeks American Horror Story. Het levert haar een Golden Globe op voor beste actrice in een miniserie of tv-film. En dat smaakt naar meer. In 2018 vindt ze haar tweede adem aan de zijde van acteur Bradley Cooper in diens regiedebuut A Star Is Born: een remake van een muzikale film uit 1937 over roem en de tol daarvan. Iets wat Gaga al aan het begin van haar carrière ‘The Fame ­Monster’ noemde.

Voor het scenario worden dan ook elementen gebruikt recht uit het leven van Gaga, zoals vroege optredens in travestiebars. Of het feit dat ze als jonge zangeres vaak te horen kreeg dat ze niet knap genoeg was om in de spotlight te staan. De film wordt genomineerd voor acht Oscars, waaronder beste film, beste acteur én beste actrice. Uiteindelijk haalt de prent alleen het beeldje voor beste originele song binnen, ‘Shallow’. Het duet van Cooper en Gaga klinkt zo fragiel, dat de wereld gelooft dat ze ook écht een koppel zijn.

De daaropvolgende tijd wordt cruciaal. Zo besluit Gaga de uitnodiging te aanvaarden om vanaf eind 2018 twee jaar te resideren in het MGM Park Theater in Las Vegas. Ze doet dat op haar eigen, eigenzinnige manier: met een tweeluik. In show één, Enigma, focust ze op spektakel en hits. In show twee, Jazz and Piano, zingt ze nummers uit het Great American Songbook, afgewisseld met bewerkingen uit haar eigen repertoire. De organisatie vreest vooral een flop van het jazzprogramma. Ironisch genoeg zijn die het eerst uitverkocht. In maart dit jaar steekt Covid-19 een stokje voor de apotheose van het Vegas-verhaal.

Wordt ook gezegd: omwille van corona heeft Lady Gaga haar nieuwe studioplaat Chromatica uitgesteld tot 29 mei. Dat is niet helemaal waar. Wanneer het virus het wereldwijde sociale leven stillegt, bedenkt de zangeres One World: Together at Home, een benefietshow die ze samen met de Global Citizen-beweging op poten zet ten voordele van de World Health Organization. Wereldsterren als Stevie Wonder, Billie Eilish en Paul McCartney doen mee vanuit hun eigen kot. En ook de Belgische Angèle wordt door Gaga zelf uitgekozen om een nummer te zingen.

Geen vendetta

Van Chromatica is nog weinig geweten. De eerste single ‘Stupid Love’ dateert al van maart en klinkt weer catchy en poppy. Vrijdag is daar ‘Rain on Me’ aan toegevoegd, een samenwerking met Ariana Grande. Muzikaal doet het terugdenken aan de Gaga van een decennium terug. Maar inhoudelijk is er veel gebeurd.

Zo laat Gaga in januari voor het eerst écht in haar ziel kijken bij Oprah Winfrey. Ze gaat dieper in op haar fibromyalgie, maar ook op haar mentale problemen en een posttraumatische stressstoornis die haar heeft getekend. “Ik werd herhaaldelijk verkracht toen ik 19 jaar was. Ik had geen therapeut of psychiater. Maar plotseling begon ik deze ongelooflijke, intense pijn door mijn hele lichaam te ervaren die eigenlijk de ziekte nabootste die ik voelde nadat ik was verkracht.”

Toch wil Gaga er geen persoonlijke vendetta van maken. “Door de hele #MeToo-beweging heb ik de persoonlijke keuze gemaakt om niet te zeggen over wie het gaat. Omdat ik ervoor kies om het niet opnieuw te beleven. Dat is mijn persoonlijke keuze. En ik hoop dat de wereld die respecteert.”

Hoe zich dat vertaalt op Chromatica, is afwachten tot vrijdag. Maar de singles en album art verraden alvast wel dat deze hedendaagse Madonna teruggrijpt naar de ingrediënten uit het begin van haar carrière.

Intussen heeft Gaga een relatie met zakenman Michael Polanksy en speelt ze binnenkort de rol van Patrizia Reggiani in een Ridley Scott-film over het modehuis Gucci.

Maar hoe het nu precies zat met Bradley Cooper? “We hebben iedereen goed voor de gek gehouden”, verklapt Lady Gaga. “Dat hebben wij zélf ­gecreëerd.”