‘Lady Chatterley’s Lover’: van de dierlijke aantrekkingskracht in de roman blijft weinig over ★★☆☆☆

“This is a love story”, decreteert een huisbediende in Lady Chatterley’s Lover. Dat hebben we dan al ten overvloede kunnen horen uit de mond van de twee hoofdpersonages: Lady Chatterley en haar minnaar Oliver Mellors. Maar op het scherm valt daar amper wat van te merken wegens het totaal ontbreken van (seksuele) chemie tussen de hoofdrolspelers Emma Corrin en Jack O’Connell. Zij denkt dat ze nog in The Crown staat te acteren, Diana-tics incluis. Terwijl hij behoort tot de categorie acteurs waarvan de overtuigingskracht daalt met elke zin die ze declameren.

Het basisverhaal van de roman Lady Chatterley’s Lover biedt een stevige basis voor een film. De vrijgevochten Constance Reid huwt Clifford Chatterley wanneer die tijdens de Eerste Wereldoorlog even in het vaderland is. Ze zien elkaar pas terug na de wapenstilstand, hun wereld grondig door elkaar geschud. Chatterleys vader is overleden waardoor zoonlief diens titel van baronet én het familielandgoed in de Midlands erft.

Daarenboven keert Sir Clifford met een verlamd onderlichaam van het front terug. Seksuele handelingen zijn uitgesloten. Al vrij snel informeert hij Constance, nu dus Lady Chatterley, dat hij desondanks een erfgenaam wil. Geen nood. Ze heeft de vrijheid een geschikte partij te kiezen als hij maar niet weet wie de vader is.

Ze is geschokt door de suggestie. “Zie het als een bezoekje aan de tandarts,” repliceert hij. Niet veel later begint ze een relatie met Mellors, de jachtopziener van hun landgoed. Niet omdat ze een kind van hem wil - het idee! -, maar omdat ze, jawel, verliefd is.

Rollebollen

Van de dierlijke aantrekkingskracht uit de roman schiet weinig over. Het tweetal veelvuldig laten rollebollen, ook full-frontal, is écht niet voldoende. De overdaad aan overbelichte shots roept de soft-focuswereld van David Hamilton op. De camera almaar hyperkinetisch laten bewegen volstaat niet om leven in de brouwerij te brengen. En alle emoties benoemen in plaats van ze te laten voelen al evenmin.

Bepaalde buitenscènes van Lady’s Chatterley’s Lover herinneren sterk aan Jane Campions Bright Star. Dat kan nog een hommage zijn. Maar voor sommige shots en de plaatsing daarin van de personages speelt regisseur Laure de Clermont-Tonnerre schaamteloos leentjebuur bij het succulente Lady Chatterley (2006) van Française Pascale Ferran. Een absolute aanrader die helaas volledig van de radar verdwenen lijkt. Als Netflix die film nu eens zou aanbieden, dát zou nog eens fijn nieuws zijn.

Lady Chatterley’s Lover is te zien op Netflix.