Krols, krijsend en kriepend: dit zijn de beste albums van de week

Silk Sonic – An Evening With Silk Sonic ★★★★

Het is te makkelijk om Silk Sonic met scepsis te fileren. Jazeker, dit project rond de multi-instrumentalisten en r&b-sterren Bruno Mars en Anderson .Paak voegt weinig nieuws toe aan de klassieke seventiessoul die op dit debuut de plak zwaait. Yep, het solowerk van .Paak klinkt stukken scherper en avontuurlijker. En ja, waarom hiernaar luisteren als je ook bij Motown of Stax terecht kan?
Maar die kritiek gaat voorbij aan de ontwapenende hartstocht waarmee het Amerikaanse duo soul en funk aanpakt én aan de verbijsterende finesse die de boys daarbij etaleren. Hun zijdezachte ballads eren The Temptations en Delfonics met uitmuntende multiharmonieë – vooral Mars croont spectaculair – en superb uitgekiende arrangementen. De songs zijn puntgaaf, de grooves lekker los en geil, de teksten krols en grappig, de interludia door funkmeester Bootsy Collins geinig. Ideaal spul om donkere winterdagen of een zoveelste lockdown mee door te komen.

Meskerem Mees – Julius ★★★★

Als je achternaam Mees is, weze het bij wet verplicht om als kleine, acrobatische zangvogel door het leven te gaan. Wat een geluk voor Meskerem Mees. Julius is een debuutplaat die fragiele folk aan een aangrijpende strot en schitterend schrijverstalent lijmt. Als u dacht dat de singles ‘Joe’, ‘­Seasons Shift’ en ‘Astronaut’ de béste songs van haar album zouden zijn, sta je aan de grond genageld bij de rest van de plaat. De verhalen die ze vertelt, soms ginnegappend verwoord, dan weer doeltreffend ingezet als een hittezoekende raket, blijven meteen hangen. De arrangementen zijn opvallend sober. Hooguit worden ze afgewisseld met krijsende meeuwen en het geluid van de branding in ‘Blue and White’. Celliste Febe Lazou speelt niettemin een fascinerende bijrol, al moet Julius het uiteindelijk toch vooral hebben van stem en gitaar. En een onmiskenbaar talent. Topplaat.

Elbow – Flying Dream 1 ★★★★

Een tweehonderd jaar oud theater huren, om zonder publiek te spelen? Elbow laat met zijn nieuwste plaat sowieso een kriepend anker neer in dit tijdsgewricht. Daarbij toont de groep zich van zijn zachtste kant. De groepsleden werden gescheiden door je-weet-wel-wat, trokken naar hun respectieve thuisstudio’s en stuurden elkaar “verstilde nachtelijke gedachten” door, met jeugdmijmeringen van Guy Garvey, strijkers en houtblazers, oprechte liefdesbrieven en een even gedurfd als verfijnde aanvulling van hun oeuvre.