Klauwen, kronkelen en kokhalzen: dit zijn de platen van de week

Shame - Drunk tank pink ★★★★☆

Wordt 2021 het jaar waarin een tweede postpunkrevival ook nietsvermoedende popfans overspoelt? Vraag het aan de jonge Britten van PVA en TV Priest, maar vraag het vooral aan Shame dat in volle wasdom kwam en zijn geestesgenoot Fontaines DC achterna giert: driester, doorwrochter, daadkrachtiger. De wanhoop in deze nieuwe songs doet bijna kokhalzen. “I’m burning at both ends”, raaskalt frontman Charlie Steen, manisch om zich heen klauwend. Is het de beklemmende vervreemding na een lange tournee? Is het een typisch Spleen van zijn generatie? Heeft de brexit er iets mee te maken? Of de lockdown? “I tried to find myself but I lost the map and now I’m all burnt out.” De gitaren raggen metalig, ze kronkelen, barsten open of kotsen atonale noise uit. De neurose als ultieme vaccin.

Sleaford Mods - Spare Ribs ★★★★☆

Sleaford Mods zingt zoals het gebekt is. Niet dus. Jason Williamson spuwt en sneert op zijn elfde plaat dat het een lieve onlust is, terwijl spartaanse elektronica en afgekloven postpunk de rauwe ruggengraat vormen. Toch verrast instrumentalist Andrew Fearn net zo goed met een experimentelere sound en cameo’s van gelijkgestemde schoffies als Amy Taylor (Amyl and the Sniffers) en Billy Nomates. ‘Short Cummings’ leent een gortdroog baslijntje bij The Strokes, de titelsong zweemt dan weer naar LCD Soundsystem, terwijl ‘Fishcakes’ kopjes geeft aan gothic. Tekstueel blijven de Mods als vanouds tegen schenen en heilige huisjes schoppen. Ergernissen muteren in tien opgestoken middelvingers. De teksten barsten van zwarte gal over hypocriete politieke strategen, de fatigue van het conservatieve juk wordt getackeld, nationalistisch rapalje krijgt een pandoering in ‘Out There’ en we kunnen nu al voorspellen dat de fabuleuze slogan “let’s get brexit-fucked by a horse’s penis” binnenkort wel érgens op een muur in Engeland gekalkt zal worden.

SJ Hoffman x Clairval – Sweet Seclusion ★★★☆☆

Steven Borgerhoff kent u mogelijk als één helft van het uitgeversduo Borgerhoff & Lamberigts. Twee jaar geleden bleek hij ook een muzikale laatbloeier: debuteren deed hij pas als veertiger, en een jaar later bleek hij dat uitgestelde carrièreplan alweer te mogen opbergen. Met Sweet Seclusion maken hij en Sam Pieter Janssens (Clairval) evenwel een elegante lange neus naar dat loeder van een lot. Hun songs voelen aan als hoogpolig tapijt van geluid, of als zweverige miniatuur-soundscapes. Zelden wordt er gezongen: “I need more space, right now”, vertolkt dit duo ergens het algemeen sentiment van 2020. Een andere keer wordt de zang goeddeels uit handen gegeven aan Annelies Tanghe. Zij neemt een glansrol op zich in ‘Sky and Sand’: een magnifieke cover van Paul Kalkbrenner, die het origineel – geen overdrijving – moeiteloos naar de kroon steekt. (GVA/SVS)