Kiefer Sutherland over de verhalen achter zijn album. ‘Ik stal die auto om te doen alsof ik ouder was’

Stal Kiefer Sutherland echt een auto toen hij twaalf was, zoals hij zingt op het nummer ‘County Jail Gate’? “Nee”, antwoordt hij met een glimlach. “Ik was veertien. Twaalf leek me gewoon dramatischer klinken.”

Zijn nieuwe album Bloor Street bevat kwetsbare songs. Zoals ‘County Jail Gate’, waar hij zingt over het stelen van een auto en het geluid van een sluitende gevangenispoort. “Ik haat het geluid van die poort. Als je dat hoort, weet je dat je het hebt verpest.”

De Brits-Canadese Sutherland is bij het grote publiek vooral bekend als acteur. Hij speelde in films als A Few Good Men, Phone Booth en Melancholia, en hij won een Emmy voor zijn rol als overheidsagent Jack Bauer in de hitserie 24. Tussen de opnames door maakt hij al jaren muziek op een gitaar die hij in zijn trailer had liggen, maar pas in 2016 durfde hij een album uit te brengen, een countryplaat genaamd Down in a Hole.

Spannend was dat wel, want in Hollywood leeft het idee dat muzikale projecten van acteurs weinig voorstellen. “Er wordt op neergekeken. Maar ik had nummers geschreven die ik echt wilde delen, én ik was op een punt gekomen waarop ik dacht: laat mensen maar met hun ogen rollen, ik wil gewoon spelen.”

Speelser

Zes jaar en zo’n zevenhonderd optredens later, is er het derde album, vernoemd naar de buurt in het Canadese Toronto waar Sutherland opgroeide. Bloor Street klinkt anders dan zijn debuut (of het vervolg Reckless & Me, uit 2019). De nieuwe nummers zijn minder country en vooral speelser gezongen. “Ik voelde me meer op mijn gemak. Het is het eerste album dat ik opnam met de band waarmee ik tour. Mijn stem is ook veranderd. Dat gebeurt als je tussen twee albums vijfhonderd shows speelt.”

In het begin voelde het ongemakkelijk om zijn songs voor mensen te spelen. “Het was heel kwetsbaar; ik deelde enorm persoonlijke dingen over mezelf met zalen vol mensen die ik nooit had ontmoet. Maar dan kijk je het publiek in en zie je mensen die doormaken waar je het over hebt. Toen ik het nummer ‘Saskatchewan’ speelde, over de dood van mijn moeder, zag ik een keer hoe iemand op de derde rij een arm om een vriend heen sloeg. Op zulke momenten realiseer je je dat we in hetzelfde schuitje zitten.”

Veel nummers op Bloor Street hebben een wat lichtere sfeer. Dat komt deels door corona. “Ik weet dat de pandemie heel zwaar is geweest voor veel mensen, maar ik werd er juist hoopvol en positief door. Het dwong me te vertragen en stil te staan bij hoeveel geluk ik heb gehad, hoe dankbaar ik ben voor mijn familie, vrienden en carrière.”

Pessimistisch van nature

“Als je me vier jaar geleden had gezegd dat ik een liedje als ‘So Full Of Love’ zou schrijven, had ik gelachen. Ik ben sarcastisch en pessimistisch van nature, en ineens stond ik onder de douche te zingen: ‘Ik zit zo vol liefde, ik kan me niet inhouden, zwevend als een vlinder boven de grond’. Ik dacht: wie ís dit? Maar wie het ook was, hij beviel me wel.”

Niet dat Sutherland alleen nog vrolijke herinneringen deelt. ‘County Jail Gate’ is geïnspireerd door de laatste keer dat hij in de cel zat, vijftien jaar geleden, wegens rijden onder invloed. “Het lied gaat over verantwoordelijkheid nemen en je genoeg schamen om volwassen te worden. Terugkijkend op al mijn fouten, zag ik dat ik vooral lui was geweest. Als ik had gedronken, kroop ik achter het stuur in plaats van een taxi te bellen. In New York vocht ik een keer met iemand, terwijl ik net zo makkelijk had kunnen weglopen.”

Vechten of een auto stelen klínkt niet per se lui – was het niet makkelijker geweest om het te laten? “Daar zeg je me wat... maar die auto stelen was toch tamelijk makkelijk. Het was bovendien een poging om te doen alsof ik ouder was. Als jongen had ik enorme haast om volwassen te worden, van school af te gaan, een baan te hebben. Toen ik vier was wilde ik al een vriendin.”

Veel van die mijlpalen beleefde de zanger op Bloor Street. Zijn eerste baantje bijvoorbeeld, en zijn eerste zoen. Hij had er ook zijn eerste gevecht – “dat verloor ik, maar het was spannend en ik herinnerde me het als iets leuks”. Maar van andere fouten leerde hij al snel. “Na die auto heb ik nooit meer iets gestolen; geen paperclip, geen chocoladereep, niks.”

Oorspronkelijk zou Sutherland dit voorjaar een Europese tour doen, maar omikron gooide roet in het eten. Nu wil hij in oktober en november alsnog met zijn band op tournee. Spannend voelt het nog steeds, maar zo heeft hij het graag. “Vlak voor een show heb ik nog steeds het gevoel dat ik een Boeing 747-jumbojet kan kickstarten. Maar ik zeg altijd: als het je niet nerveus maakt, kun je beter iets anders gaan doen.”

Kiefer Sutherland, Bloor Street, uit bij Rough Trade.