Keffen, kwispelen en kronkelen: dit zijn de beste albums van de week

Meer ziel dan machismo

Op zijn nieuwste album Tout peut arriver verkent Roméo Elvis eerder de ziel dan het machismo, de grappen of grollen van weleer. “Tout le mal que j’ai fait, faut que ça me serve à changer”, zegt hij op ‘Maquette’. De voorbije jaren waren woelig. Maar hij schuift de schuld niet van zich af: “Je ne vais pas m’inventer des malheurs pour faire des chansons”, klinkt het in ‘13/12’.

De Lange van Linkebeek laat zich daarbij omringen door producers als Todiefor, Vladimir Cauchemar, Myd, Vynk en JeanJass. Maar zelf kruipt hij voor het eerst ook achter de knoppen. Dat levert een langspeler op die soms als een opgewonden pup keft, kwispelt en kronkelt, maar ook strak genoeg aan de leiband wordt gehouden door vijf doorgewinterde studiofreaks.

Tout peut arriver is verschenen bij Universal.

Wreed goed

Wilco nam Cruel Country bijna integraal live op, met nauwelijks een paar overdubs. Dat komt de muzikale samenhang van de plaat ten goede. Van pastiche of clichés is hier geen sprake. Wél van een doorleefde liefde voor een genre waar de groep stiefmoederlijk mee omging toen Wilco herrees uit de as van de countryband Uncle Tupelo. Wreed goede plaat.

Cruel Country is zopas verschenen bij dBpm.

Onfeilbaar genie

In maart 1985 waren Prince en zijn begeleidingsband The Revolution bijna een half jaar onderweg met de Purple Rain-tournee, een ambitieuze, peperdure stadionshow in het kielzog van het gelijknamige album en de bijbehorende film. Eén van de allerbeste concerten werd opgepoetst voor een impressionante heruitgave. Superieure rockgeschiedenis van een onfeilbaar genie.

Prince and The Revolution: Live is verschenen bij NPG Records/Sony.