Jong geweld op Theater Aan Zee: dat borrelt en bruist

De Nederlander Florian Myjer is ondertussen geen goed bewaard geheim meer. Onder de hoede van Frascati en De Warme Winkel maakte hij een aantal bejubelde en bekroonde voorstellingen. Met Oliver (★★★★☆) bewijst hij opnieuw zijn kunnen als speler én schrijver. Een voorstelling over opvoeding, vaders en zonen, en het einde van de beschaving.

Myjer voert een twintig jaar oudere versie van zichzelf op: als succesvolle, internationaal geprezen kunstenaar blikt hij terug op een rijk gevulde carrière. Het allerbelangrijkste in zijn leven is echter niet de kunst, maar zijn zoon Oliver voor wie hij torenhoge verwachtingen koestert. Om hem de opvoeding te geven die hijzelf heeft moeten missen, stuurt vader Florian zijn zoon naar de Engelse kostschool Eton. Traditie, beschaving en klassieke waarden moeten de hoeksteen van zijn ontwikkeling vormen.

Myjer schreef een gelaagde monoloog waarin hij idealen over opvoeding en beschaving scherp op de proef stelt, maar ook niet zomaar afschrijft. Vader Florian zweert bij de oerdegelijke Bildung. Het brein van een kind is als een spons die zich moet volzuigen. Daartegenover staat de gevoelige, wereldvreemde Oliver die de keerzijde van zijn vaders beschavingsideaal leert kennen. Myjer presenteert zowel de schoonheid als het gevaar van het geloof in de maakbaarheid van de mens, en de veeleisende liefde van een vader voor zijn zoon.

Het is genieten om Myjer aan het werk te zien. De souplesse waarmee hij van het ene personage in het andere glijdt is indrukwekkend, net als de precisie waarmee hij een veelheid aan registers hanteert. Myjer is een dubbeltalent: een rasacteur die voor zichzelf de geknipte rollen weet te schrijven.

Stortvloed

In Zeitgeber (★★★☆☆) vergrijpen de kerels van collectief More Dogs zich gezamenlijk aan de wetten van de tijd. Ze weten die tot een opmerkelijk rekbaar gegeven te kneden. Hoe meedogenloos de mathematische precisie van de wegtikkende seconden ook mag zijn, in hun handen wordt de tijd een elastiek. Want er is een groot verschil tussen dansen alsof het je laatste minuut is, of gedurende drie minuten een ongemakkelijk gesprek met een onbekende gaande houden.

In een stortvloed van acts en trucs wordt de gespletenheid van de tijd ontmaskerd, die nu eens tergend traag en dan weer gruwelijk snel lijkt te gaan. De mannen van More Dogs brengen een uptempo voorstelling die zich ergens ophoudt in de vrije zone tussen concert, performance, theater en beeldend werk in. Bizarre beats, optische illusies en verrassingseffecten wisselen elkaar af in een excentrieke trip waar het spelplezier van af spat.

Maar alle humor en energie ten spijt valt er ook wat af te dingen op deze voorstelling, die bij wijlen de indruk geeft van een uit de hand gelopen brainstormsessie. Hoe leuk en gevat de afzonderlijke scènes ook zijn, het geheel lijkt nogal lukraak aan elkaar gelijmd. De spontaneïteit waarmee de ene scène in de andere buitelt is aanstekelijk, maar een meer uitgekiende compositie zou de voorstelling naar een hoger plan tillen. Wat niet wegneemt dat het gedurende anderhalf uur onmogelijk is de grijns van je gezicht te vegen.

Oliver (Florian Myjer) speelt nog op maandag 30 juli in cc DGP.