Jeroom in ‘Bake Off Vlaanderen’: ‘De monden zullen openvallen, van verbazing maar toch vooral van walging’

Als u het ons vraagt – en enkel dán – zullen wij u antwoorden dat het geestigste jurylid van het op zijn einde lopende zeventiende Slimste mens-seizoen andermaal Jeroom heet. Donderdag zal de cartoonist weer plaatsnemen in het jurygestoelte van de grote finale, een taak waar hij zoals steeds naar uitkijkt zoals een kalkoen naar Kerstmis. En daags voordien bakt hij de pannen van het dak in Bake Off Vlaanderen.

Voor juryleden is een finale de hel, bekent Jeroom. “Omdat de zenuwen van de kandidaten en het publiek strakgespannen staan. In moppen, laat staan in flauwe, heeft niemand zin: men wil vooral dat de quiz vooruitgaat. Ik begrijp dat, maar ik doe ook maar mijn job.”

De voorbije jaren had je in de finale telkens Jonas Geirnaert naast je zitten, maar dit keer moet je het met James Cooke stellen. Een volkomen andere figuur, nee?

“Qua seksuele oriëntatie, bedoel je?”

Vooral qua vibe.

“Ik vind James, op zijn heel eigen manier, een natuurtalent. De verhalen die die kerel ook altijd vertelt! Die weergaloze ‘Jabbedabbedoe!’-anekdote bijvoorbeeld, over z’n vader die in zijn tijd nogal, euhm, actief was: zoiets zouden wij voor ‘Geub’ geschreven hebben, maar James maakt die dingen dus gewoon in het echt mee.

“Voor mij is hij ook een zeer geschikt jurylid om naast te zitten, omdat mijn humor het best gedijt naast iemand die, in schrille tegenstelling tot mezelf, menselijke warmte uitstraalt. Om die reden zet je me best niet naast Barbara Sarafian: we moeten het allebei hebben van onze pokerface, en onze welgemikte oneliners. De redactie heeft dat goed begrepen, en heeft er dit seizoen nauwgezet op toegezien dat ze iemand als Margriet Hermans niet naast een tweede Margriet Hermans zetten, als je begrijpt wat ik bedoel, maar naast een komiek die af en toe eens een mop schiet: zo kan Margriet helemaal loos gaan met verhalen over haar vaginale droogte, en behoudt het programma toch z’n spankracht.”

‘Moppen schieten’: die uitdrukking kende ik nog niet.

“Je hebt verschillende types komieken, hè? Ikzelf ben, als je me de militaire vergelijking vergeeft, een sluipschutter: ik lig urenlang in een torentje mijn kans af te wachten, ver weg van iedereen, met een pamper aan om zeker niet naar het toilet te moeten. En wanneer mijn kans dan eindelijk komt, schiet ik één, hooguit twee zinnen af, waarna ik me opnieuw een tijdlang gedeisd hou. Die zinnen moeten dan wel meteen raak zijn, want het is nogal gênant om urenlang met een pamper aan in een torentje te liggen, en dan je schot te missen.

“Mensen als James Cooke en Margriet Hermans, de spontane types zeg maar, die zijn onze artillerie, die schieten heel ver en breed. En dan heb je ook types als Bart – Barry – Cannaerts, die z’n gitaarmuziek gebruikt om de vijand weg te jagen.”

Wat was het verder voor een seizoen, vond je?

“Een heel sterk seizoen. De afleveringen die ik heb gezien, swingden als een tiet.”

Er gebeurde dit seizoen iets dat bij mijn weten nog nooit eerder was gebeurd: je werd verbaal afgetroefd door één van de kandidaten.

(kreunt) “O, nee, hè? Er zijn zo veel kandidaten de revue gepasseerd, moeten we het nu echt weer over Philippe Geubels hebben?”

Ik doelde eigenlijk op Lieven Scheire.

“O, excuseer.” (lacht luid)

“Kijk: sluipschutter met pamper zijnde ga ik vóór elke opname langs bij de nieuwe kandidaat, om te proberen in te schatten of ik hem of haar kan neerknallen zonder dat hij of zij daar een probleem mee heeft. Ik vind dat belangrijk, want het levert nu eenmaal geen leuke tv op wanneer kandidaten dichtklappen, of gewoon niet lachen met je mopjes. Maar bij vrienden als Lieven, en dus ook bij Philippe, weet je op voorhand dat je all the way kunt gaan: ik probeer hen dus zo vaak mogelijk vol in het kruis te treffen. Dat ze af en toe eens terugschieten, vind ik alleen maar plezierig. Maar ík heb altijd het laatste woord – dat mijn geniale repliek elke keer uit de montage wordt geknipt, daar kan ik uiteraard niks aan doen.»

Je was opvallend ernstig toen je zei dat Chrostin je hart gestolen had.

(lachje) “De mensen verwachten niet dat ik een hart heb, hè? Maar dat is dus wel het geval. Het is een hart gevormd uit steen, akkoord, maar toch: een hart. En dat hart maakte een klein sprongetje bij de passage van Chrostin, wier werk ik wel kende, maar die me als persoon volledig onbekend was. Ik zat met open mond naar haar te kijken: zo heel erg vaak gebeurt het nu ook weer niet dat in De slimste mens een cartooniste tegenover je zit met dezelfde stijl van humor. Ze was kurkdroog, en ook een beetje stil, maar luid en keihard als het moest. En ze was zenuwachtig, maar dan op een atypische manier.”

Hoe bedoel je?

“De meeste kandidaten die last hebben van zenuwen, zitten met hun voeten te schuifelen, of worden rood, of komen niet uit hun woorden. Zeer begrijpelijk hoor, want de lichten floepen aan en de camera’s beginnen te draaien, en iedereen verwacht gevatte antwoorden op de gigantisch domme vragen die in het introductiegesprekje op je afkomen – genre ‘Heb je al eens op een olifant gezeten?’ Maar Chrostin uitte haar zenuwen op een andere manier: ze werd er nog korter en krachtiger van. Dat charmeerde me zodanig dat ik even van mijn melk was.”

Over melk gesproken – met excuses voor het dwaze bruggetje: daags voor de Slimste mens-finale gaan we jou met bloem, melk en eieren in de weer zien in een kerstspecial van Bake Off Vlaanderen, naast Cath Luyten, Tine Embrechts en Ben Segers.

“God ja, Ben. Nog zo’n culinair wonder.”

Wat heb jij in ’s hemelsnaam met bakken?

“Weinig mensen weten dit, want ik heb er ook nooit zo mee te koop gelopen, maar ik heb werkelijk níéts met bakken. Maar ik kijk wel altijd bijzonder graag naar Bake Off Vlaanderen, dus toen de vraag binnenkwam of ik wilde meedoen, heb ik meteen ‘Doe ik!’ geroepen, zelfs zonder eerst mijn impresario op de hoogte te brengen. Er is ook een Hoger Doel mee gemoeid: ik wil Vlaanderen laten zien dat bakken in wezen doodsimpel is. Hoe moeilijk kan het zijn, als zelfs ik het kan?”

En? Is het een beetje gelukt?

“Zonder overdrijven: ik heb de sterren van de hemel en de pannen van het dak gebakken.

“Eén van de twee proeven mochten we thuis voorbereiden: die kans heb ik te baat genomen om mezelf daags voor de opname de basisbeginselen van het bakken bij te brengen. Een wereld is voor me opengegaan: het concept ‘deeg’, bijvoorbeeld, was me tot dan toe volledig onbekend. Maar inmiddels ben ik er dus zo goed en behendig in geworden dat ik in een handomdraai de lekkerste kerststronken, pièces montées en Jannen-in-de-zak op tafel tover, niet zelden met een kleine humoristische knipoog. Geef mij wat deeg, en ik bak een mop.

“Op zondagochtenden ben ik trouwens weleens in mijn onderbroek in de keuken terug te vinden: dan bak ik koekjes met mijn zoontje van 4.

“Mijn deelname aan het programma heeft me ook geen windeieren gelegd: enkele grote fabrikanten van keukentoestellen hebben me al benaderd, en bieden veel geld als ik beloof nooit met één van hun toestellen te werken.”

Hoeveel kerstsfeer biedt een kerstspecial die in de zomer is opgenomen?

(grinnikt) “’t Was godverdikke dan ook nog eens de warmste dag van het jaar. Die pony die in Bake Off af en toe door het beeld huppelt, is flauwgevallen van de hitte. En ook een beetje van m’n deeg. Het voordeel was dan weer dat we af en toe ons hoofd in de oven konden afkoelen. Maar nee, ik denk dat de kerstsfeer toch vooral zal moeten voortkomen uit de kersttafereeltjes die we in ronde twee hebben moeten bakken. Ik ben er zeker van dat de mondjes van veel kijkers zullen openvallen bij het aanschouwen van mijn creatie. Van verbazing, maar toch ook vooral van walging.”

© Humo