‘Isle of Dogs’: prachtanimatie om van te kwispelen

Isle of Dogs speelt zich af in het Japan van de nabije toekomst. De stad Megasaki kampt met een hondenprobleem: er zijn er te veel, en ze lijden allemaal aan snuitkoorts of hondengriep – zelden zo vaak “hatsjie!” gehoord in een film. De drastische oplossing van burgemeester Kobayashi: alle honden worden gedeporteerd naar een afgelegen vuilniseiland. Maar dat is buiten Kobayashi’s neefje Atari gerekend, die vastberaden is om zijn hond Spots terug te halen. Hij krijgt daarvoor de hulp van vijf harige loebassen, die ondanks hun zware verkoudheid verdacht veel klinken als Bryan Cranston, Edward Norton, Bill Murray, Bob Balaban en Jeff Goldblum.

Lees ook: Wat is het geheim van Wes Anderson?

Donker randje

Zoals steeds bij Wes Anderson (Moonrise Kingdom) is Isle of Dogs een heerlijk plezierige, warme film. Maar net zoals in The Grand Budapest Hotel zit er ook een donker randje aan. Niet alleen verwijzen de gedeporteerde honden naar de Holocaust, burgemeester Kobayashi doet met zijn hatelijke taal ook meer dan eens denken aan Donald Trump.

Maar neemt u deze film vooral niet te serieus, en vergaapt u zich liever aan het ronduit verbluffende vakmanschap waarmee deze film in mekaar is geknutseld: negen jaar na Fantastic Mr. Fox werkt Anderson voor de tweede keer met artisanale poppen en schitterende miniatuurdecors. De sumoworstelaars, het labo met al zijn knopjes en lichtjes, de chef die sashimmi bereidt... Is dit de mooiste stopmotionfilm ooit?

Orakelmopshond

Isle of Dogs zapt heen en weer tussen twee locaties: op het vasteland loopt de film soms wat stroef, maar op het vuilniseiland scheert Anderson hoge toppen. De tocht die Atari en co ondernemen, zit niet alleen vol obstakels, maar ook vol hilarische details en grapjes. De orakelmopshond die zijn visioenen van tv afkijkt? Hadden we een staart gehad, we zouden niet hard genoeg kunnen kwispelen.

Isle of Dogs speelt vanaf 11/4 in de bioscoop.