RecensieInto the Open
‘Into the Open’ van Voetvolk: een lsd-trip from heaven ★★★★★
Het muzikaal dansgezelschap Voetvolk vierde in de AB zijn vijftiende verjaardag met Into the Open: een knettergek dansconcert waarbij drie punkmuzikanten en vier losgeslagen performers een wild feestje bouwden.
Laten we deze recensie even beginnen met een ode aan Elko Blijweert: een gitarist in het lichaam van een danser, vermomd als een bibliothecaris die werd gerestyled door Jani Kazaltzis op een overdosis paddo’s. Blijweert werd door Voetvolk-muzikant Maarten Van Cauwenberghe ingelijfd bij Dendermonde, een powertrio dat wordt aangestuurd door Frederik Heuvinck: een op hol geslagen drummachine, die u nog misschien kent van A Brand.
De muziek van Dendermonde laat zich het snelst omschrijven als elektropunk, maar dat hokje is te beknellend. Nu eens klinkt het als Millionaire dat disco door de versnipperaar haalt, dan weer als New Order dat ‘Order’ uit het woordenboek schrapt. Heuvinck mept de funderingen in elkaar, Van Cauwenberghe trekt een pulserende melodie uit een krakende basgitaar, de dissonante snaren van Blijweert dansen erbovenop.
Wie er ook bovenop danst, zijn Wei-Wei Lee, Celine Werkhoven, Artemis Stavridi en Misha Demoustier: vier dansers die lak hebben aan formalisme en uit de bol gaan op Dendermonde – het is, zo hebben we ons laten vertellen, leuker dan uit de bol gaan in Dendermonde. Er zitten wel degelijk cues in de choreografie, waarop alle vier de dansers samen een accent leggen in de muziek en de bewegingen. Soms doen zelfs de muzikanten, Blijweert op kop, mee: als ze allemaal tezamen neerzijgen wanneer de muziek verstilt, bijvoorbeeld. Of als Van Cauwenberghe en Blijweert de idee dat de muziek de dans draagt wel érg letterlijk nemen, door de dansers op hun schouders te nemen, en door, wanneer die laatsten kronkelen, niet zo rustig verder te musiceren.
Maar hoe gechoreografeerd, geregisseerd en gerepeteerd Into the Open ook mag zijn, het belangrijkste idee lijkt te zijn dat alles mag, zolang het maar met overgave en energie gebeurt. Het lijkt wel de antithese van Gaspar Noé’s uitstekende film Climax, waarin een groep dansers wordt meegesleurd in een lsd-trip from hell. Into the Open is even grotesk, absurd en meeslepend, maar op een vrolijker manier: een LSD-trip from heaven. Wanneer het publiek op het laatste nummer mag meedansen, wordt zelfs corona weggedanst. Het perfecte feestje om de vijftiende verjaardag van Voetvolk te vieren.
Into the Open, op 5 maart in Leietheater, Deinze. Daarna op tournee.
