In vergelijking met Lise-Lore leken wij als student op een losgeslagen berggorilla in tutu

“Ik gedraag me oud en volwassen. Ik wil niet meer uitgaan, heb geen zin in alcohol. En ik wil vroeg gaan slapen.” Een ex, moederlief en andere welwillende burgers hadden die woorden ooit dolgraag willen horen uit onze waffel. Eilaas! Die volzinnen worden uitgesproken door een zekere Lise-Lore in de vlogserie Op kot XL op Eén. Een studente ‘branding & advertising’ in Leuven die - ondanks een dodelijk duffe voornaam - in de fleur van haar leven bleek te verkeren. Desondanks gaf ze aan liever aan de haard dan aan de brandewijn te zitten.

Wat een onthutsende vaststelling! In vergelijking met haar leken wij als student op een losgeslagen berggorilla in tutu. Weinig subtiel, enigszins vermakelijk, maar ook een tikje zielig. Het enige excuus voor onze strapatsen: als je het ouderlijke nest inruilt voor de unief, is de kans groot dat je in een kot terechtkomt met vier tot tien andere goorlappen. In ons geval was dat een gammel herenhuis, dat doorlopend stonk naar brak aquariumwater, de binnenkant van een pubersok en natte hond. Geen chemicus die de exacte formule wenste te achterhalen. Wij ook niet, omdat we net als de andere bewoners van het pand te vaak naar de tering waren om de herkomst van dat dubieuze bouquet te achterhalen. Om niet in je eigen bed te hoeven belanden, tuimelde je best van sponde naar sponde in een morsige roes die tot de zomer duurde.

Om kort te gaan: buiten het perineum en de anus leek niets dichter bij elkaar te staan dan studententijd en losbandigheid. Mogelijk had dat leven meer weg van The Young Ones op BBC dan we wilden toegeven: een hoogst onharmonisch zootje ongeregeld dat huisde in een vervuild pand, waar ongedierte zich sneller thuis voelde dan een vriendinnetje. De gelijknamige tv-serie schetste in de jaren ‘80 een grauw Engeland onder het bewind van Margaret Thatcher. Wie in die dagen de grove pech had om jong te zijn, was meestal werkloos. In het andere geval was je student, met een perspectief op werkloosheid.

Datzelfde gevoel overmande ons vreemd genoeg ook bij Op kot XL. Zij het dat er met The Young Ones tenminste nog wat te gibberen viel. In Op kot XL kijk je uit op drie frisse hoentjes, die zich als groentjes in de werkelijke wereld proberen staande te houden. Het zijn digital natives die met een opengeklapte laptop en een blik die grenzeloze ambitie verraadt al lichtjaren voorstaan op elke stoethaspel in een kot waar de vochtplekken op de muur een voortdurende veranderende Rorschach-test vormen.

Maar achter de fraaie fieselemie van die hoofdpersonages in deze vlog bespeur je net zo goed houtrot en meurende miserie. Student zijn in tijden van corona? Er zijn elfendertig rottigere alternatieven die we indertijd hadden verkozen boven een kotleven in lockdown. De slaap vatten boven een kettervork bijvoorbeeld. Kijken naar een kattenslachting. Of brainstormen met Cleymans & Van Geel.

Als Lise-Lore gaat slapen, roepen de andere huisgenoten haar na: “Slaapwel oma”. Maar wat brengt de ochtendstond? Een klauwende kater en een brein dat ellendig miauwend hoopt op een snelle dood? Of een jetsetleven, zoals hen wellicht ooit beloofd werd? Ook voor deze blinkende boys en girl geldt één garantie. De zekerheid op veertig jaar onzekerheid.

Op kot XL is elke dag te zien op Eén.