In 2023 schijnen kinderen en omaatjes op de bühne: zo ziet het podiumvoorjaar eruit

Van dEUS tot Steven Spielberg, van Rinus Van de Velde tot Barbie: het culturele jaar belooft opnieuw heel wat lekkers. De cultuurredactie van De Morgen haalde alvast de krenten uit de pap zodat u nu al uw agenda kunt vullen. Naar deze voorstellingen kijken zij alvast uit.

Gunter Lamoot

Als acteur dook Gunter Lamoot de voorbije jaren op in Beau Séjour en Nonkels, op het podium bleef zijn plaatsje jammerlijk onbezet. Dit jaar keert de West-Vlaamse komiek terug naar de bühne met The One and Lonely, zijn eerste avondshow in acht jaar. Niemand weet waar die over zal gaan – áls die al ergens over zal gaan – maar voor ons volstaat het dat de grootste je-m’en-foutist van de Vlaamse podiumhumor op zijn website “verhalen en oneliners, ontboe­zemingen en beelden, sketches en kluchtjes” belooft. Lamootje is back en we zullen het geweten hebben.

Vanaf 4 maart, gunterlamoot.be.

De kwetsbaren

Rashif El Kaoui moet de hardest working man in showbizz zijn: hij is acteur, schrijver, dichter, docent en audiomaker, en soms alles tegelijk. Voor De kwetsbaren (14+) keert hij terug naar de roots – en neen, niet zijn etnisch-culturele roots, waarover hij zo mooi vertelt in De bastaard –maar naar de theaterbron: het Leuvense fABULEUS, waar hij als jongere meespeelde.

Nu gaat hij als regisseur aan de slag met acht jongeren en een vraag die als een rode draad door zijn eigen parcours loopt: hoe ga je om met de blik van de ander? En kan die blik ook dodelijk zijn?

Vanaf 20 april, fabuleus.be.

Ode to a Love Lost

Benjamin Abel Meirhaeghe danst – en dat deed hij nooit eerder. We leerden hem kennen als een kunstenaar van het grote ­theatrale gebaar, met een gezonde ­afkeer aan hokjes: zo leidde de mix van muziek, theater, performance, dans en beeldende kunst al tot overweldigende producties als A Revue. Nu is het tijd voor soberheid en introspectie: Ode to a Love Lost is een gedanst liefdesverhaal, waarin ­Meirhaeghe fysiek en mentaal een transitie ondergaat. Finn Ronsdorf begeleidt hem op piano vol soul. Dat er nogal wat ziel in deze productie zal zinderen, staat vast.

Vanaf 19 januari, toneelhuis.be.

Vake Poes; of hoe God verdween

Het theater van regisseur Lisaboa Houbrechts is standvastig en vernieuwend tegelijk. Binnen haar relatief prille parcours is haar stijl herkenbaar – groot en beeldend – maar daarnaast gaat ze iedere voorstelling op zoek naar nieuwe kleuren in haar palet.

Voor Vake Poes; of hoe God verdween brengt Houbrechts performancekunstenaar Pieter Ampe, zanger en acteur Stefaan Degand en rasactrice Elsie de Brauw samen. Ze treden aan in een ­generatiebreed verhaal over geweld en vergeving. Een grootvader, een vader en een dochter worden alle drie geconfronteerd met seksueel misbruik. Het intieme geweld zet zich niet alleen door in de tijd, maar raakt ook aan het ‘grote’ geweld van de oorlog.

Toch is Vake Poes geen oorlogsverhaal, maar een zoektocht naar rituelen. Hoe trachten de drie generaties het misbruik dat hen overkomt te bezweren? Ook in haar omgang met muziek gaat Houbrechts een stap verder dan in voorganger I Silenti. Ze gebruikt Bachs ‘Johannespassie’ niet als achtergrond, maar als spirituele en dramaturgische leidraad. De passiegezangen vertellen mee het verhaal. Klinkt ambitieus, maar Houbrechts bewees eerder al dat ze de kunst van de grote geste behoorlijk in de vingers heeft.

Vanaf 1 februari, lageste.be.

Geubels gaat in bad

Sinds zijn laatste theatershow Bedankt voor alles presenteerde Philippe Geubels twee seizoen van Taboe, droeg hij de fictiereeks Geub, hielp hij de rijpere jeugd aan een lief in Hotel Romantiek en ­verving hij eventjes Sven de Leijer in Vrede op aarde.

Met zo’n gevuld palmares wil een mens al eens tot rust komen en dat doet de komiek blijkbaar in bad. Vandaar Geubels gaat in bad, de titel van zijn nieuwe voorstelling waarin hij het wil hebben over droogkasten, begrafenisondernemers, foodtrucks en kroketten.

“Humor ging me goed af, het was het enige in mijn leven dat zomaar lukte zonder dat ik er veel moeite voor moest doen”, zei Geubels een goed jaar geleden in deze krant. Benieuwd of het de zilveren medaille van Comedy Casino 2007 na een pauze van vier jaar nog steeds weinig moeite kost en of hij nog steeds een even feil- als brilloos oog heeft voor de onnozelheid van de gewone dingen.

De speellijst oogst alvast ­indrukwekkend, met onder meer negen keer het Gentse Capitole, vier keer de Stadsschouwburg van Antwerpen en acht keer het Trixxo ­Theater in Hasselt.

Vanaf 2 februari, philippe­geubels.be.

Senne & Lokko

Senne Guns is cabaretier, schreef de belpopparel ‘De goudvis’ en bereidde op Radio 1 het erg leutige muziek­rubriekje ‘Koken met classics’. Wat hij niet alleen kan, doet hij met drummer Laurens ‘Lokko’ Billiet: ­bijvoorbeeld het huisorkest zijn van Popquiz op VTM, waar ze de kandidaten en Matthijs van Nieuwkerk lieten doordraaien met achterstevoren ­gespeelde songs, panfluitcovers en mash-ups van drie nummers. De kijker die zich toen amuseerde, zal niet bedrogen uitkomen in de theater­zalen waar de twee MacGyvers nog meer muzikale ­lolletjes brengen.

Vanaf 7 februari op tournee. senneguns.be

Kruistocht

Als schrijfster Thea Beckman een heldin voor je is, weet je dat je een boomer bent. Wij pleiten schuldig, maar zelfs voor jongere generaties blijft haar Kruistocht in spijkerbroek een fascinerend verhaal, dat weliswaar een update kan gebruiken (1973!).

Daarvoor zorgt regisseur Johan De Smet, die er samen met componist ­F­rederik Neyrinck een hedendaagse ­familieopera van maakt. ­Samen vertalen ze in Kruistocht (10+) het verhaal van de kinderkruistocht uit de dertiende eeuw naar een bredere parabel.

Het misleiden van de kinderen, die in Beckmans roman voor de slavenmarkt bestemd zijn, wordt herwerkt tot een verhaal over de kinderen die vandaag in textielfabrieken of kobaltmijnen zwoegen. De kruistocht is er een voor hun vrijheid en hun rechten.

De Smet schrikt er niet voor terug wat operavreemde elementen binnen te loodsen in Opera Ballet Vlaanderen. Zo komt de compositie van Neyrinck in handen van het orkest van Opera Ballet, maar evengoed gaan de broers Coorevits van elektropunkband Compact Disk Dummies er hun gang mee. Zingen doet klassieke sopraan Annelies Van Gramberen zij aan zij met queericoon Jaouad Alloul. Dat alles op het ritme van de pelgrim. En marche!

Vanaf 27 april, ­kopergietery.be.

Mémé

Er valt nauwelijks vat te krijgen op kunstenaar Sarah Vanhee, maar wat ze doet, doet ze op een briljante en artistieke manier. Misschien is de enige constante wel haar bewustzijn van het ‘grotere’ kader: de grotere wereld die een lokaal project omhult of de diepere tijdslagen die een mens in zich draagt. Mémé focust op die tijd. Het stuk roept de geest op van haar twee oma’s en bevraagt hun dienstbaarheid – en daarmee de ondergewaardeerde rol van nu nog steeds veel vrouwen. Mémé belooft een tragikomische solo te worden met gastoptredens van poppen, geesten en kinderen.

Vanaf 12 mei, campo.nu.