‘Ik zou graag eens ter ontspanning lezen, om iets te voelen’: de boekenkast van actrice Violet Braeckman

“Mijn boeken liggen verspreid over het huis. Het voordeel is dat ik mijn boeken toevallig al eens tegenkom, nadeel is dat ik heel erg moet zoeken als ik een boek wil gebruiken. Ik zeg ‘gebruiken’ omdat ik vaak met een bepaald doel lees. Als ik een boek vastpak, onderstreep ik en denk: ik moet deze gedachte of dit beeld vasthouden. Soms is dat jammer, ik zou ook graag eens doelloos lezen, puur als ontspanning. Lezen om iets te voelen of zonder het op te slaan voor mijn werk.

“Ik wissel veel boekentips uit met regisseur Bert Scholiers. Hij heeft constant ideeën om boeken te verfilmen. In februari willen we naar Italië om een kortverhaal van Schnitzler (Arthur Schnitzler, Oostenrijks arts en schrijver, 1862-1931, red.) te verfilmen. Het fantaseren over een verfilming zorgt voor een levendige leeservaring. Ik denk de hele tijd aan de praktische kant om beelden in mijn hoofd te realiseren.

“De meeste boeken waar ik ideeën rond krijg spelen zich af rond de wisseling naar de 20ste eeuw. Een moeilijke tijd voor vrouwen, maar juist daarom interessant. Het victoriaanse tijdperk was heel preuts; de kleding van toen inspireert me. De korsetten waren gevangenissen waar lichamen in vastzaten en waaruit de vrouwen zich wilden bevrijden.

“Madame Bovary van Flaubert is een van mijn bijbels. Toen ik het op de middelbare school las, speelde zich in mijn hoofd een kostuumdrama af. Het kostuum is een boeiende metafoor: Emma Bovary wordt niet alleen vastgezet in een korset, maar ook in een huwelijk en in het beeld van wat de maatschappij van haar verwacht. Ze wil ontsnappen uit dat leven, maar trapt in een val. De buitenechtelijke affaires ontploffen in haar gezicht. Haar grootste daad van rebellie is gif nemen en sterven, zo tragisch.

“Ook Orlando van Virginia Woolf vond ik prachtig. Een magisch-realistisch verhaal waarin Orlando transformeert van een man naar een vrouw. Een scène die me bijbleef is die waarin ze naar haar vrouwenlichaam kijkt in de spiegel. Ze merkt meteen dat haar leven moeilijker zal zijn als vrouw.”

Afgemeten taal

“Ik lees het liefst op reis, als ik ontspan lukt het me bij momenten wel om doelloos te lezen. Onlangs liet ik me helemaal meevoeren door de roman De randen van Angelo Tijssens. Het boek gaat over een complexe moeder-zoonrelatie en een eerste verliefdheid. Ik zat op de trein, en las met de zon op mijn gezicht de laatste pagina, die ik tegelijkertijd hartverscheurend en verwarmend vond. Ik hou van Angelo’s taal, die heel afgemeten is. Met weinig woorden volg je de gedachtegang van de personages.

“Ik vind het mooi als personages om elkaar heen praten, omdat ze niet durven te zeggen wat ze echt voelen. Zo veel mensen durven niet te uiten wat er echt in hen omgaat. Dat is ook wat me in films raakt: niet wat er letterlijk gezegd wordt, maar wat er tussen de lijnen bedoeld wordt.

“Ik herinner me een scène waarin het hoofdpersonage zijn eerste liefde weer tegenkomt, aan het haardvuur met een glas rode wijn. Een hond ligt in zijn mand, buiten regent het. Ik zat meteen in die sfeer, en wilde iets met dat beeld doen. Ja goed, dat is dus die beroepsmisvorming.”