‘Ik heb een aparte ruimte gemaakt voor wat ik natuurbelevenisboeken noem’

Wat verkoopt momenteel goed?

“De vijf genomineerden voor de Confituur Boekhandelsprijs doen het goed, Auke Hulst met De Mitsukoshi Troostbaby Company, Tom Naegels met Nieuw België, Elvis Peeters met Wat alleen wij weten, Peter Terrin met Al het blauw en Robbert Welagen met Raam, sleutel.

Omdat april de Maand van de Filosofie is, zetten wij die maand altijd de bijzonder mooi vormgegeven ‘Kleine Klassieken’ van Uitgeverij Boom extra in het zicht, en met resultaat. En dan is er nog het ongelooflijke De meeste mensen deugen van Rutger Bregman, dat al jaren uit is en goed blijft verkopen. Ook de vernieuwde aandacht voor het werk van Stijn De Paepe valt op en ik ben dolblij dat Meneer Papier knipt dankzij de tv de erkenning krijgt dat het verdient.”

Is non-fictie aan een stijle klim bezig, zoals weleens wordt beweerd?

“Zelf heb ik er niet veel mee, om niet te moeten zeggen dat ik het bestaan van non-fictieboeken pas ontdekte toen ik met mijn boekhandel begon. (lacht) Literatuur is hier veel prominenter aanwezig. Vanaf het verschijnen van Peter Wohllebens Het verborgen leven van bomen, een jaar of zes geleden dus, merkte ik een groeiende interesse voor alles wat met de samenhang van natuur en mens te maken heeft. Ik ben het ‘natuurbelevenisboeken’ gaan noemen en heb er een aparte ruimte voor gemaakt in de boekhandel.”

Van welk boek had je meer verwacht?

“Van Het alles van Dave Eggers, al vond ik dat niet zo’n ramp: ik ben niet echt fan. Hij schrijft over relevante thema’s, maar ik geloof hem niet. Waarmee ik bedoel dat zijn personages soms ongeloofwaardige dingen doen die niet bij hun karakter passen.”

Naar welk boek kijk je uit?

“De nieuwe Houellebecq, de vertaling van anéantir dus. Hij is een van de weinige auteurs van wie ik ieder nieuw boek onmiddellijk wil lezen. Ik vind het altijd op z’n minst heel goed. In mijn omgeving kan ik geen cynisme verdragen, maar als ze Houellebecq een cynicus noemen, denk ik: ja, en dan?”