‘Ik had een proces moeten aanspannen tegen James Murphy van LCD Soundsystem!’

‘A Bath Full of Ecstasy’ is, naast de kuip die in de vipruimte van Tomorrowland links van de champagne staat, ook de nieuwe plaat van Hot Chip. U wil meer weten? Ga dan op zaterdag naar Pukkelpop, of beter nog: lees gewoon verder! ‘Het zou ons bandmaatje oneer aandoen om te beweren dat hij nu pas de geneugten van xtc heeft ontdekt.’

De geeks van Hot Chip zijn nog altijd niet van de vlotsten – tijdens het interview zitten afgevaardigden Alexis Taylor en Felix Martin met de benen over elkaar en de handen op de knieën kurkdroog Brits te wezen – maar de muziek knalt alweer als een katje in de microgolf. Speciaal: voor het eerst waren niet alleen Alexis en Joe Goddard belangrijk voor de sound, maar schreef de héle band mee.

Felix Martin: “We hebben meer tijd dan ooit tevoren sámen in de studio doorgebracht. Vergelijk het met een boerenveld. Vroeger gingen Al Doyle, Owen Clarke en ik mee oogsten, maar nu hebben we mee gezaaid. Vroeger waren we de zeis, nu de mest.” (lacht)

Alexis Taylor (met licht opgetrokken wenkbrauw): “Did you just call yourself a piece of shit? Nee, Joe en ik hebben wel nog stukken met ons tweetjes gecomponeerd, maar we hebben nooit eerder zoveel sessies gedaan met de voltallige band. Ik heb niets tegen onze fantastische tourneemuzikanten Rob (Smoughton, red.) en Sarah (Jones, red.), die de laatste jaren altijd bij de opnames betrokken waren, maar het deed toch deugd om nog eens, voor het eerst sinds lang, alléén met de originele vijf in de studio te zitten. Wist je trouwens dat Hot Chip sinds de debuutplaat, bijna vijftien jaar geleden, nooit aan z’n line-up heeft gemorreld?”

Jullie werkten voor het eerst samen met producers van buitenaf. De belangrijkste was Philippe Zdar. (Zdar is intussen overleden, na een ongelukkige val van een Parijs gebouw, kort ná dit gesprek, red.)

Taylor: “Ja, maar Philippe en Rodaidh (McDonald, bekend van onder meer Adele, The xx en Vampire Weekend, red.) waren er niet bij van in het begin. Toen we naar hen trokken, hadden wij al twintig tracks af – misschien meer. Het geraamte van de plaat stond er al.

“Philippe is wel de reden dat we naar Parijs wilden komen. Wij wilden met hém samenwerken, in zíjn studio. Met Cassius heeft hij fantastische dingen gedaan, maar ook met Cat Power, Phoenix en de Beastie Boys.”

Martin: “Voor ons was het betrekken van een outsider een grote ommezwaai, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat je het kunt horen (lachje). Toen we bij Philippe waren, hebben we veel gejamd, maar van die jams blijft er niet veel over. Jammer: soms was Philippe dolenthousiast, maar konden we niets doen met de sessie omdat de toon van de plaat op dat moment al vaststond. In de toekomst willen we die manier van werken méér verkennen.”

Taylor: “Misschien gaan we volgende keer zelfs een stapje verder, en betrekken we een externe producer vanaf het prille begin. Wie weet?”

Dit is de langste pauze ooit tussen Hot Chip-platen: vier jaar. Moesten jullie er even tussenuit?

Taylor (droog): “Nee, we waren gewoon drieënhalf jaar lang de sleutels van de studio kwijt. Daarnaast denk ik vooral dat we met de vorige plaat, ‘Why Make Sense?’, langer dan ooit getourd hebben.”

Martin: “We hadden ook de banden doorgeknipt met ons oude management, waardoor we een tijdje op eigen benen stonden. Er was niemand die zei: ‘Maak een nieuwe plaat!’ En dan bleek ons nieuwe management ook nog eens enorm geduldig te zijn.” (lacht)

Taylor: “En belangrijkst van al: we waren bezig met andere projecten, waarmee we óók op tournee gingen. In mijn eentje heb ik sinds Why Make Sense? maar liefst drie soloplaten uitgebracht, en ik heb ook nog eens massa’s dj-sets gespeeld.”

Even een vraagje voor jou, Felix: ik hoorde dat James Murphy van LCD Soundsystem ooit één van jouw ribben heeft gebroken – de sappige details, graag!

Martin: “Dat klopt. Ik had eigenlijk een proces tegen hem moeten aanspannen, maar die kans is jammer genoeg verkeken. Wist ik veel dat hij zo rijk en beroemd ging worden! (lacht) Nee, het was helaas niet zo spectaculair: hij gaf me gewoon een iets te enthousiaste knuffel, waarbij hij me pardoes van de grond tilde. Hij was zó vriendelijk dat ik opeens een enorme krak hoorde.”

Taylor: “Ik denk dat er een fase was waarin hij dat wel vaker voorhad. Hij vertelde me dat hij op dezelfde manier ooit een modeontwerper had geblesseerd. Die man kent zijn eigen kracht niet.”

Martin: “Gouden advies: als je James ooit ontmoet, wuif gewoon eens.”

Alexis, in een mooie afscheidsrede voor Mark Hollis van Talk Talk zei je dat Mark je ooit een brief had gestuurd. Wat stond daarin, als ik mag vragen?

Taylor: “Ik wilde dolgraag met Mark Hollis samenwerken, ook al was de kans bijna onbestaande, en daarom had ik eens contact met hem gezocht. Ik stuurde hem mijn plaat Piano op, vertelde wat voor impact hij op mij had gehad, en liet een ballonnetje op... Hij weigerde, zoals verwacht, maar was wel erg hartelijk: hij zei dat hij genoten had van de muziek en dat hij mijn complimenten op prijs stelde, maar dat hij liever in zijn eentje werkte. (Schudt het hoofd) Gewoon het feit dat hij me een antwoord had gestuurd – én dat hij naar mijn muziek had geluisterd – vond ik ongelooflijk. Zijn overlijden kwam hard aan.”

Vier jaar geleden liet je optekenen dat je het beu was om naar het nieuws te kijken, wegens te deprimerend. Dat zal nu wel helemaal beter zijn?

Taylor: “Ik heb al vier jaar geen krant meer aangeraakt. Wat is er allemaal gebeurd misschien?

(Zucht) “Het zijn miserabele tijden, hè. Maar ik probeer daar niet te veel op te focussen. Al die miserie mag op een armlengte blijven, ik heb toch geen behulpzame ideeën of knappe observaties. (Pauzeert) Het gaat niet alleen om Trump en de brexit. Sinds ik een kind heb, ben ik me veel meer bewust van al het geweld dat ons omringt. Telkens als ik een krant opendoe, slaat de schrik me om het hart. Ik hou niet van de manier waarop mensen – veeleer mannen – zich doorgaans gedragen. Wat kan ik daar nog over zeggen?

“Daarom zijn de songs op deze plaat zo persoonlijk en escapistisch. Op Robert Wyatt na luister ik niet graag naar politieke muziek.”

Denkt Joe daar anders over? Hij bracht een nummer uit op het label Against Fascism Trax, en hij is ook naar Beiroet getrokken om daar samen te werken met een band die, in een vijandige omgeving, LGBTQ+-vriendelijke muziek maakt.

Taylor: “Hij voelt zich daar comfortabeler bij dan ik.”

Martin: “Zoiets is erg persoonlijk, en verschilt van bandlid tot bandlid. Er hangt in onze repetitieruimte geen blad met onze politieke overtuigingen: ‘Dit is de agenda!’ Ook al zullen we het over de meeste dingen wel eens zijn. Joe zal inderdaad de meest geëngageerde zijn, maar hij houdt evengoed van escapisme en fun. We hebben onszelf nooit al te serieus genomen en we gaan daar nu niet mee beginnen.”

Zie ook: de titel van de plaat.

Taylor: “De lyrics van de titelsong zijn letterlijk ‘Come and take a bath in our ecstasy’, wat zoveel betekent als: ‘Dompel je onder in onze extase.’ Maar Joe heeft de titel al dan niet per ongeluk opgeslagen op de computer als A Bath Full of Ecstasy, wat toch andere beelden oproept. De meesten zullen denken aan een badkuip vol xtc-pillen, maar ik zou niemand aanraden om er zelf zo eentje vol te kappen.”

Ik dacht al dat jij en Joe de geneugten van de drug hadden ontdekt op één van jullie dj-escapades op Ibiza.

Taylor: “Het zou Joe oneer aandoen om te beweren dat hij nu pas de geneugten van xtc heeft ontdekt.”

Martin: “Toen Christoffel Columbus Amerika ontdekte, stond Joe daar al te flashen in een discotheek.”

Taylor: “Zelf heb ik nooit iets van drugs genomen. (Ernstig) Een gewóón bad, daar kan ik wél van genieten. Het is mijn favoriete plek om muziek te beluisteren.”

Martin: “Ik heb gisteren nog een kerel gehoord die wild was van de plaat om een wel héél aparte reden: hij had twee keer in zijn leven xtc genomen, en beide keren had hij tijdens zijn trip een bad laten vollopen. Ik weet niet wat hij verder geslikt had, maar hij was ervan overtuigd dat we de plaat speciaal voor hém hadden gemaakt.” (lacht)

Taylor: “Hopelijk geniet hij ervan.”

Hot Chip speelt op zaterdag 17 augustus op Pukkelpop. Info & tickets.

A Bath Full of Ecstasy is uit bij Domino.

© Humo