‘Ik ben alleen maar de gids die zorgt dat ‘Wereldrecord’ méér is dan een droog programma’

Waarom dribbelt Eden Hazard beter dan een cafévoetballer? Hoe wist Kim Clijsters van Justine Henin te winnen op Roland Garros in 2001? En wat is de tol van de klappen die Delfine Persoon in de boksring uitdeelt en incasseert? Na twee seizoenen waarin hij naging hoe een aantal illustere wereldrecords tot stand zijn gekomen, neemt Maarten Vangramberen enkele uitzonderlijke prestaties uit de Belgische sportgeschiedenis onder de loep.

Maarten Vangramberen: “We onderzoeken enkele exploten van Belgen die zich niet makkelijk in recordcijfers laten uitdrukken. Hoe Tom Boonen als geen ander de kasseien van Parijs-Roubaix trotseerde, of waarom Jean-Michel Saive, die het EK tafeltennis won in 1994, zo goed was in zijn sport. Ik dacht dat ik wel redelijk kon tafeltennissen, maar tegenover hem was ik al snel een illusie armer. Ik kreeg vijf verschillende opslagen op me afgevuurd, en ik kreeg niet één bal terug over het net.”

In de eerste aflevering staat de match van de Belgen tegen Brazilië in de kwartfinale van het WK voetbal in 2018 centraal. Wat wil je daaruit leren?

Vangramberen: “Voetbalanalisten praten graag over de ‘vista’ van een speler, zijn vermogen om het overzicht over het veld te behouden. Om na te gaan wat dat precies inhoudt, heb ik een spelletje memory gespeeld met Hans Vanaken. Wel, hij kon in één oogopslag perfect onthouden waar elke kaart lag.

“Ik heb samen met Simon Mignolet ook blind penalty’s proberen te stoppen. We kregen allebei een speciale bril op die ervoor zorgde dat telkens als de voetballer tegen de bal schopte wij even niets meer konden zien. Ik was hulpeloos, maar Mignolet stopte ook blind acht op de tien strafschoppen.”

Wat heb je van Kim Clijsters geleerd?

Vangramberen: “Hoe een fenomenale service eruitziet. Het belang van psychologische spelletjes. En hoe onwaarschijnlijk goed ze kan koken: ik heb drie uur bij haar zitten brunchen (lacht). Justine Henin wilde niet meewerken, omdat het verlies op Roland Garros na twintig jaar nog steeds gevoelig lag.”

Je stapt ook in de boksring met Delfine Persoon. Gevaarlijk?

Vangramberen: “Welja. We hebben de impact van haar vuistslag gemeten. Blijkbaar is een uppercut van een topbokser even verwoestend als een vleugelpiano die op je hoofd valt. Geen wonder dat sommige boksers hersenschade oplopen.”

Je proeft nu al drie seizoenen van verschillende sportdisciplines. Wat lijkt jou het moeilijkst om in uit te blinken?

Vangramberen: “Schansspringen: je moet toch betoeterd zijn om je daaraan te wagen? En ik vind marathonlopers buitenaards. Eliud Kipchoge loopt 42 kilometer in minder dan 2 uur. Die man zou ik graag eens aan enkele tests onderwerpen.”

Wat vind jij zelf het leukst aan Wereldrecord?

Vangramberen: “Dat ik eens de kans krijg om mijn tijd te nemen, want op de sportredactie moet het altijd snel en live gaan. Ik doe dit dus niet uit ijdelheid. Tijdens seizoen één zag ik op sociale media sommigen lachen dat ‘Maarten Vangramberen ‘het wereldrecord in beeld komen’ wil verbreken,’ maar dat is heus niet zo. Ik ben alleen maar de gids die zorgt dat Wereldrecord méér is dan een droog wetenschapsprogramma.”

Wereldrecord, maandagavond op Canvas

© Humo