Hypochonder Pedro Elias maakt een podcast over zijn doemdenken: ‘Wat is het volgende: een depressie?’

Bij de bedeling van de ellende stond Pedro Elias vooraan in de rij. In 2019 kreeg zijn zoon leukemie en overleed zijn vader. Sindsdien kwispelt de angst voor de dood hem achterna als een puppy. Elias is een hypochonder, ‘een ernstig geval’. In podcastreeks Patiënt Pedro wil de tv-maker komaf maken met het doemdenken door zijn lichaam te laten onderzoeken door zes topdokters.

Pedro Elias’ lichaam is een wandelende lijkkist. Een Catalaanse tempel waarin dodelijke ziektes verstoppertje spelen. Daar is hij alleszins van overtuigd. “Ik heb drie keer bij mijn huisarts gestaan – mijn grote idool, naast Lionel Messi – met kloppingen in mijn hals. Mijn diagnose: keelkanker. Zijn diagnose: niets aan de hand. ‘Als je aanwijst waar je pijn hebt, druk je zo hard dat er inwendige pijn ontstaat’, zei hij.”

Een week later had de presentator van De container cup een drukkende pijn in zijn hoofd, waarvan hij met zekerheid wist dat het om een hersentumor ging. Niet veel later diagnosticeerde hij zichzelf met longkanker. Hij kan erom lachen, máár “ik ben op een punt gekomen dat mijn vrouw Evelien mijn ingebeelde ellende niet meer trekt”, zegt Elias. “Ik ben kláár met u zoals ge kunt horen”, foetert zij op een bepaald moment in Patiënt Pedro.

Hypochondrie is geen modeverschijnsel, benadrukt het tv-gezicht. “Je hebt mensen die zichzelf om het minste een hypochonder noemen. Je kan de term pas claimen als je de nodige vlieguren hebt gemaakt zoals ik. Ik ben er niet trots op, echt niet, want het is een ziekte op zich. Het belet mij om te léven. Als een ziekte zich in mijn hoofd heeft genesteld, lig ik de hele nacht te huilen, terwijl de dood mij om de hoek toewuift.”

Om een einde te maken aan de imaginaire kwaaltjes die Pedro Elias’ controlekamer beheersen, maakte hij met Woestijnvis-reporter Ann Dieudonné een zesdelige podcastreeks waarin hij zich laat controleren door enkele topartsen uit het Play4-programma Topdokters. Zo checkte uroloog Alex Mottrie zijn prostaat, onderzocht cardioloog Pedro Brugada zijn hart en keek pneumoloog Eva Van Braeckel naar zijn longen. Het opzet van de reeks: helpt het een hypochonder om zijn demonen in de ogen te kijken?

De podcast is het persoonlijke verhaal van Pedro Elias. Het is niet zijn ambitie om helemaal accuraat te zijn. “Wat ik wil meegeven, is dat je huisarts de poort naar een langer leven is. Als hij zegt dat je op je 50ste je darmen moet checken, doe je er goed aan om te luisteren.” Hij wil geen overconsumptie van de gezondheidszorg promoten. “Ik wéét dat het moeilijk ligt om nu de sector te belasten, maar ik heb nergens een voorkeursbehandeling gekregen. Ik ben steeds behandeld op basis van symptomen.”

Schatkist voor de hypochonder

Elias’ vader was een hypochonder: “Ik heb lang gedacht dat mijn papa de ultieme bohemien was, een vrijbuiter. In mijn ogen was hij niemands meester, niemands knecht. Ik kwam er op een bepaald moment achter dat mijn papa op medisch vlak een bange wezel was.” Elke ochtend zat hij in een mouwloos onderhemdje aan het ontbijt, zodat zijn arm vrij was om zijn bloeddruk te meten, en “hij doorbladerde het medisch boek Larousse Médical alsof het een krant was.”

Pedro Elias herinnert zich hoe zijn vader soms water dronk met vier tenen look, naar een recept dat hij ergens had gevonden. “Mijn mama heeft thuis valiezen vol medische dagboeken van mijn vader, waaronder honderden mappen met advertenties voor kankerwerende medicatie. Hij was geobsedeerd door gezondheid en deed er alles aan om het eeuwige leven na te jagen. Hij heeft dé schatkist voor de hypochonder nagelaten.”

In maart 2019 kreeg Elias te horen dat zijn toen 4-jarige zoon Rover leukemie had. Acht maanden lang moesten ze vier keer per week pendelden van Antwerpen naar het Leuvense Gasthuisberg. De dapperste der Rovers de veldslag van zijn leven zien betwisten, heeft Pedro Elias niet geholpen om zijn ingebeelde problemen te minimaliseren, zegt hij bijna verontschuldigend. “Evelien redeneerde: ‘Durf jij nu nóg met je fantasieën afkomen?’ Maar voor mij werkte het averechts. Dat Rover kanker kreeg, rechtvaardigde mijn schrik voor de dood. Al wat ik vreesde, was uitgekomen.”

Rover blijft vechten, al twee jaar nu, maar alles lijkt in zijn voordeel te pleiten. “Ik heb mij lange tijd schuldig gevoeld tegenover Rover. Soms verlies ik de controle en pas ik zijn ziekte op mij toe. Dan denk ik: ga ik nu ouderdomsleukemie krijgen? Het is een nutteloze gedachte, ik wéét het.”

Heeft het maken van de podcast rust gebracht in de roetsjbaan die Pedro Elias’ bovenkamer is? “Ik heb mij laten testen en ben blijkbaar niet in acuut levensgevaar. Ik wil dat pijnvrij gevoel koesteren.” Er rolt meteen een ‘maar’ achteraan. “Ik ken mezelf. Ik ga hervallen, dat weet ik zeker. Over een maand ga ik mezelf de vraag stellen: hoe lang zijn de resultaten van zo’n ziekenhuistest geldig? Waarop ik opnieuw ga piekeren. Er is eigenlijk maar een oplossing voor mijn ziekte: therapie.”

Pedro Elias praat in de podcast met Dirk De Wachter over hoe de ziekteangst in zijn hoofd kruipt. Hij is er echter nooit voor in behandeling geweest. “Ik ben een tijd in behandeling geweest bij een psychiater voor doemdenken. Ik heb daaraan gewerkt en het is teruggekomen in een andere vorm. Wat is de volgende stap nu ik even vrij ben van waanbeelden? (angstig) Een depressie?”

Vanop een afstand grijpt Evelien kordaat in: “Néén, Pedro, je bent niet depressief.”

Topdokters: Patiënt Pedro is beschikbaar via de podcastkanalen en GoPlay.