Tv-recensie
‘House of Cards’, altijd zo heerlijk pervers, begint nu opeens een punt te maken
In de eerste aflevering van het zesde seizoen van House of Cards, de serie die ooit Netflix en ‘bingewatching’ op de kaart zette, keert president Claire Underwood (Robin Wright) zich tot de camera. “Do you miss Francis?”, vraagt ze ons. Francis is Francis Underwood, haar echtgenoot, de ex-president, die bij de start van het laatste seizoen net een maand dood is.
Nee, we missen hem niet, maar de waarheid is dat we hem al een hele tijd niet missen. Ergens halverwege seizoen 5 hadden we het wel gehad met de Underwoods: House of Cards had zichzelf overleefd. We hadden in de eerste fascinerende seizoenen hun nietsontziende greep naar de macht gevolgd, maar toen ze eenmaal in het Witte Huis zaten, leken de schrijvers geen kant meer op te kunnen. Ja, de Underwoods keerden zich tegen elkaar en aan het slot van het vijfde seizoen werd Frank afgezet en draaide Claire zich in het slotbeeld richting de kijker om te verklaren dat zij aan de beurt was.
Kevin Spacey werd uit de serie geschreven, maar drukt ook als ‘dode’ nog zijn stempel op de serie: Ook dode personages hebben nog een rol te spelen
Profetische woorden, weten we inmiddels. Kevin Spacey verdween van het toneel na een #MeToo-schandaal en het zesde seizoen werd herschreven om president Claire heen. Maar de geest van Frank Underwood, en daarmee op een onheilspellende manier ook die van Spacey, is nog nadrukkelijk aanwezig. “Wat Francis ook beloofde of gedaan heeft, is samen met hem begraven”, meldt Claire. Maar zo werkt het niet, natuurlijk.
In het fictieve Underwood-universum (met nog steeds onberispelijke acteurs en dito artdirection) blijven de lijken uit de kast te vallen: Claire kan niet opeens met een schone lei beginnen in een soort feministisch universum waar de vrouwenzaak de eerdere moordzaken van de kaart heeft geveegd. En al kan Robin Wright de serie makkelijk dragen, zo kunnen we na vijf afleveringen te hebben gezien wel stellen, de geest van Kevin Spacey blijft door de gangen dwalen.
Lees ook: ‘En nu ik’: in seizoen zes houdt Robin Wright ‘House of Cards’ in haar eentje staande
House of Cards, altijd zo heerlijk pervers, begint nu opeens een punt te maken over de macht van oligarchen, met de introductie van de familie Shepherd (Diane Lane en Greg Kinnear), de heerschappij van de witte man van middelbare leeftijd en de bedreigde rol van de pers in het huidige, enfin, vul hier zelf het T-woord in. House of Cards heeft een geweten gekregen, maar dat was niet de reden dat dit ooit een opwindende televisieserie was.
