MuziekUitgezongen
‘Hotline Bling’ van Drake: op het randje van plagiaat
Drake releasete vorige week zijn zesde album Certified Lover Boy. Zijn moment de gloire vond hij in 2015 dankzij ‘Hotline Bling’. Achter de meezinger schuilt een slim staaltje hitmanipulatie.
De videoclip van ‘Hotline Bling’ is briljanter dan u denkt. Want laten we eens beginnen met de wijze waarop een pophit vandaag onlosmakelijk verbonden is met zijn videoclip en op die manier slim het brugje naar de sociale media maakt. Drake was lange tijd de koning van die drievuldigheid. Denk aan de Instagram-challenge die zijn hit ‘In My Feelings’ baarde – dansen naast het open portier van een rijdende auto. Of aan het ‘Toosie Slide’-dansje dat TikTok in lichterlaaie zette. Maar zo meta als de ‘Hotline Bling’-video krijgt u ze niet vaak op uw bord. We zien er Drake in streetwear en een dikke Moncler-jas, houterig shakend in zuurstokroze, gifgroene en geilpaarse decors. Elk shot is een foto. Elk frame voer voor een meme.
Zo doortrapt is Drake wel. Hij creëert ridicule clips waarin hij eigenlijk met zichzelf spot, in de hoop dat Het Internet die beelden hergebruikt op de socials. Die gekscherende memes post Drake vervolgens zelf opnieuw op zijn eigen socialemedia-accounts. Rijk worden met de reacties op je eigen aanstellerige gedrag? En terloops jezelf profileren als grappige, benaderbare superster? We schreven het al: briljant.
Al even leep is de totstandkoming van het liedje. Maanden voor ‘Hotline Bling’ in de ether landde, cruiste de Canadese producer Paul Jefferies door Toronto met op de radio de cheesy popmuziek van een zogenaamd smooth rock-radiostation. Plots weerklonk ‘Why Can’t We Live Together’ van Timmy Thomas, een lome soulhit uit 1972 waarin een ijl hammondorgel met de pluimen gaat lopen, meanderend over een machinaal bossanovaritme. Jefferies, die beats fabriceert onder het alias Nineteen85, wist meteen dat hij goud in handen had. “Toen ik weer thuis was, had ik het integrale ritme al in mijn hoofd”, zo vertelde hij aan Billboard. “Ik wist dat Drake er iets mee zou doen dat zijn publiek te gek zou vinden.”
Zoals dat soms gaat bij hiphopmonsterhits moest er eerst achteloos plagiaat worden gepleegd. In dit geval: bij ‘Cha Cha’, een hitje uit 2014 voor de Amerikaanse rapper D.R.A.M., dat het themariedeltje van de videogame Super Mario World samplede. De grootste supersterren, van Beyoncé tot Erykah Badu, vielen als een blok voor de mix van Latijns-Amerikaans vibes en hiphop in het liedje. Ook Drake luisterde met gespitste oren. Hij liet Nineteen85 het accordeonachtige synthgeluid van ‘Cha Cha’ vertragen tot het klonk als het metalige gerinkel van een gsm. In combinatie met de Timmy Thomas-sample sijpelde er plots een melancholisch, nachtelijk sfeertje door de kieren van de melodie. Hey, wacht eens, moet Drake hebben gedacht: “You used to call me on my cell phone / Late night when you need my love”. Een song over een nachtelijke booty call? Het zat de groove als gegoten.
D.R.A.M. lachte weliswaar eens groen toen Drake ‘Hotline Bling’ in eerste instantie sluw lanceerde als “een remix van ‘Cha Cha’”. De sound van het origineel was in die mate getransformeerd dat Drake uiteindelijk besloot om het als zijn eigen single uit te brengen. Hij probeerde er een draai aan te geven in het New Yorkse cultuurmagazine The Fader: “In Jamaica gebeurt het vaak dat verschillende artiesten aan de slag gaan met één en hetzelfde ritme. Deze keer heb ik een beat gekozen die een beetje zonniger aandoet dan anders en die heb ik naar mijn hand gezet. Het creatieve proces was heel opwindend.” Dat is veel blabla om eigenlijk te zeggen: schaamteloos stelen van anderen is nu eenmaal wat deze jongen doet. Lepe, lepe kerel.
