MuziekUitgezongen
Hoe sneeuw, ijs en een meute euforische IJslandse studenten Led Zeppelin tot ‘Immigrant Song’ inspireerden
Vikings, Noorse mythen en IJslandse landschappen lagen aan de basis van Led Zeppelins ‘Immigrant Song’. Maar er zit meer achter het nummer.
Een liedje over Vikings die er vanuit IJsland opuit varen om nieuwe werelddelen te ontdekken en te veroveren. Voilà. Daar gaat ‘Immigrant Song’ van Led Zeppelin toch over? “We come from the land of the ice and snow”, zo zingt Robert Plant, zij aan zij met de machtig galopperende drums van John Bonham. Wat te denken van “Always sweep with treshing oar”? Een verwijzing naar de roeispanen waarmee de Vikings hun schepen door het sop lieten klieven. En dan die “Valhalla I am coming”? Een verwijzing naar het Walhalla, het rijk van de god Odin, in de Noorse mythologie de Zaal der Gevallenen waar de gesneuvelde strijders na hun dood terechtkwamen: de hoogste eer voor een Viking.
Bovenstaande verklaring klopt slechts ten dele. ‘Immigrant Song’, dat in 1970 als opener van het album Led Zeppelin III verscheen, beroerde inderdaad voor een groot stuk de fascinatie van de Britse rockband voor Scandinavische folklore. Niet voor niets werd het liedje opgedragen aan Leif Eriksson, een IJslandse ontdekkingsreiziger die omstreeks het jaar 1002 met zijn mannen voet aan land zette in Canada. Hij wordt beschouwd als de eerste Europeaan die Noord-Amerikaanse grond betrad – een slordige vijfhonderd jaar voor Columbus hetzelfde deed.
De ware ontstaansgeschiedenis van ‘Immigrant Song’ is een stuk prozaïscher. Vooraleer Led Zeppelin aan de opnames van zijn derde album begon – een plaat diepgeworteld in traditionele folk – reisde de band naar IJsland om er in de Laugardalshöll-sporthal in Reykjavik een concert te spelen. Robert Plant en gitarist Jimmy Page zouden er zo onder de indruk zijn geweest van de met sneeuw bezaaide landschappen én van de euforische reacties van de IJslanders, dat ze prompt besloten er een liedje aan te wijden. Plant, die tuk was op de noordelijke geschiedenis en haar sagen, zag parallellen tussen de Vikingqueesten van weleer en de manier waarop Led Zep de wereld probeerde te veroveren, net als noeste Noormannen.
Sirenegekrijs
“Niet dat we hoogdravend wilden klinken”, vertelt Plant aan journalist Chris Welch in het boek Led Zeppelin. “We waren nu eenmaal écht naar het land van ijs en sneeuw gereisd, vandaar ‘We come from the land of the ice and snow’. De IJslandse regering had ons voor die culturele missie uitgenodigd.” De dag voordat de band op IJslandse bodem landde, besloten de ambtenaren te staken waardoor het concert in gevaar kwam. Maar de universiteit van Reykjavik sprong op het laatste moment voor Led Zeppelin in de bres en regelde de locatie en de organisatie van de show. Vandaar een massaal opgedaagd studentenpubliek dat voor het eerst zo’n beroemde rockband zag optreden en helemaal uit z’n dak ging.
Ziedaar de genesis van ‘Immigrant Song’, waarin Robert Plants onevenaarbare sirenegekrijs met de pluimen gaat lopen. Naar verluidt liet de zanger zich inspireren door de gezangen uit ‘Bali Ha’i’, een musicalnummer uit 1949 van Richard Rodgers. Voor de drieste ritmegitaar zou Jimmy Page dan weer de mosterd hebben gehaald bij ‘Rumble’, de met tremolo dooraderde garagerockklassieker van Link Wray, uit 1958.
Met zijn woeste groove en verwoed ploegende gitaren en dankzij verwijzingen naar Vikings en de “hammer of the gods” (een knipoogje naar de god Thor) mag ‘Immigrant Song’ zich een belangrijke inspiratiebron voor het heavymetalgenre noemen. Ook al zag Led Zep zich liever niet onder de paraplu van hardrock of metal geklasseerd. Daarvoor waren Page en Plant toch net iets te verknocht aan de blues.
