Hoe het genre van de moorddadige slasher weer herleeft

Zijn het drie films of is het een serie? Fear Street is gebaseerd op de populaire serie young-adulthorrorboeken van R.L. Stine. Het zou oorspronkelijk als een reeks films in de bioscopen verschijnen: elke week een nieuw deel, met de titels Fear Street Part One: 1994, Fear Street Part Two: 1978 en Fear Street Part Three: 1666. De bioscopen sloten en Netflix nam de serie over. Wat overbleef was de opzet van de lancering van een film per week. En het antwoord op de vraag is natuurlijk: dat kan Netflix niets schelen, als we maar kijken.

De Fear Street-trilogie is zeer onderhoudende horrorserie (als u tegen gekliefde schedels en doorboorde tienertorso‘s kunt), die het hele populaire slashergenre nog eens laat (sorry) herleven. Qua genre kunnen we grofweg de klassieke periode onderscheiden (jaren zeventig en tachtig) met de Halloween en Friday the 13th-series. In de jaren negentig was het al tijd voor nostalgie met metaslasher-series als Scream; ook wel het postmoderne of ironische slashertijdperk genoemd. Waarna er weer een nieuwe generatie jonge filmmakers terug wilde naar de bloedige ernst van de oertekst van John Carpenter (Halloween) en zijn generatie en we te maken kregen met het neo-slashergenre. En nu zijn we dus in de streamingfase aanbeland van een kennelijk onverwoestbaar genre.

Fear Street doet voor de slasherfilm wat een Netflix-hit als Stranger Things deed voor de populaire Amerikaanse cinema van het VHS-tijdperk uit de jaren tachtig. Ze hebben in ieder geval allebei hetzelfde gevoel voor nostalgie waarbij de herinneringen geheel uit filmbeelden lijken te zijn opgetrokken. En Fear Street introduceert ook nog weer eens een overtuigende jonge cast van nieuwe gezichten, met Sadie Sink, met haar 19 jaar, als een veteraan van Stranger Things.

Het eerste deel speelt zich grotendeels af in een winkelcentrum in 1994 in het plaatsje Shadyside, een stadje dat sinds eeuwen door een vloek bezocht wordt. Eens in de zoveel tijd slaan er de stoppen door bij iemand, die dan een spoor van geweld door het stadje trekt. Het aangrenzende stadje Sunnyvale blijft dit alles bespaard – Fear Street voegt wat slasherelementen toe aan het debat over ongelijke kansen in de Amerikaanse samenleving.

In de twee volgende delen komen we dichter bij de oorsprong van de vloek. In deel twee zijn we in een zomerkamp (klassieke slasherlocatie) in 1978, dat ligt op de plek waar later het winkelcentrum zou worden gebouwd, en in het slotdeel duiken we nog verder in de tijd naar het plaatsje Union (toen Shadyside en Sunnyvale nog bij elkaar waren), waar in 1666 een jong meisje van hekserij wordt beschuldigd. Uiteindelijk blijkt de liefde tussen twee jonge vrouwen de tand des tijds te doorstaan, komt de ware aard van de vloek boven en is de bloederige cirkel rond in het winkelcentrum in 1994.

Fear Street is te zien op Netflix.