Hoe de ploeg achter ‘De mol’ werkelijk op alles voorbereid is (en het dan toch kan mislopen)

Freaks noemen ze zichzelf. Maandenlang maniakaal bezig met De mol. De ploeg achter het populaire zondagavondprogramma staat erom bekend niks aan het toeval over te laten. Elk mogelijk scenario wordt overlopen, alle opdrachten uitgebreid getest.

Dat geldt ook voor die waarbij de deelnemers zich nabij het strand van El Puertillo bungelend aan een touw in de diepte moesten storten. Twee keer zat een equipe van De mol rond de tafel met de mannen die bij die populaire toeristische attractie letterlijk de touwtjes in handen hebben. Kwestie van zeker te zijn dat alles qua veiligheid in orde was. Net voor de kandidaten arriveerden, werden nog een aantal proefsprongen gedaan. Safety first. En toch zag televisiekijkend Vlaanderen zondagavond hoe het voor Anke helemaal fout liep. De voormalige politierechercheur raakte verstrikt in de touwen en hield aan haar sprong een gebroken elleboog en gescheurde ligamenten over. Met een gedwongen exit tot gevolg.

Dat is al de derde in wat een feesteditie van het programma had moeten worden. Eerst gaf Nele na een tuimelperte op met een spierscheur. Daarna werd de druk van het mol-zijn Philippe te veel en zondagavond was het dus ook voor Anke game over.

“Tijdens de voorbereiding proberen we telkens gaten te schieten in onze eigen scenario’s”, vertelt presentator Gilles De Coster. “Dat zoeken naar zaken die fout kunnen lopen gebeurt zo fanatiek dat we het soms zelf overdreven vinden. Maar dit seizoen heeft de realiteit ons een lesje geleerd. Hoe goed je ook voorbereid bent, een garantie op een probleemloze opnameperiode is er nooit.”

Dat ligt ook aan de aard van het programma. “De mol is en blijft een avonturenprogramma”, zegt De Coster. “De kandidaten vullen hun dagen niet met kleurenwiezen. Het mag iets meer zijn, en dan weet je dat er altijd iets kan misgaan.”

Kijkcijfercanon

Ook op het thuisfront gingen tijdens de opnameperiode enkele keren de alarmbellen af. De mol is als absoluut kijkcijferkanon immers een van de steunpilaren van televisiezender Play4. Toch was bij de opeenstapeling van berichten over rampspoed niet het verdere verloop van het programma haar hoofdbekommernis, zegt programmadirecteur Annick Bongers. “Mijn bezorgdheid ging in de eerste plaats uit naar de kandidaten en de ploeg. De mol is geen fictie en het blijven mensen van vlees en bloed, zowel voor als achter de schermen. Het kwam erop neer om, vanop een afstand, vertrouwen te hebben in de mensen ter plaatse, die de reis en dus ook het programma voortzetten.”

Zij hebben nooit aan stoppen gedacht. Een kandidaat die geblesseerd naar huis moet, is fysiek en emotioneel dan wel zwaar - en kandidaten moeten vooral de beste zorg krijgen - maar organisatorisch is het een exit als een andere. Alleen komt er geen rood scherm bij kijken.

Als de mol zelf plots afhaakt, is dat natuurlijk een ander verhaal. “Toen Philippe aangaf dat het voor hem niet meer ging, hebben we heel lang met de ploeg gepraat over hoe het nu verder moest”, zegt De Coster. “Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat de enige oplossing eruit bestond de kijkers eerlijk te laten zien wat er gebeurd was.”

Extra dimensie

Voor Elger van der Wel was dat alvast de juiste manier om met de situatie om te gaan. Hij is een van de hosts van de podcast Trust Nobody, waarin zowel de Nederlandse als de Vlaamse versie van De mol minutieus geanalyseerd wordt. “Natuurlijk zie je het liever niet gebeuren dat er kandidaten afhaken, laat staan dat de mol halverwege plots vervangen wordt. Maar dat je daardoor kandidaten te zien krijgt die van het ene op het andere moment van rol veranderen, is een speldynamiek die we nog nooit eerder zagen. Dat maakt het wel weer interessant.” Ook Marc Denys, beheerder van de Facebook-groep die meer dan 50.000 mollenjagers telt, heeft het over een extra dimensie die ongewild aan het programma is toegevoegd.

Tegelijk doen de onvoorziene omstandigheden wat afbreuk aan het concept van het programma. De resterende kandidaten hebben zich wel heel makkelijk een weg naar de finale gebaand. En voor de kijker is het ontmaskeren van de mol, nog meer dan de voorbije jaren, een mission impossible.

“Door een nieuwe saboteur halfweg het programma te installeren, is de tijd die je als kijker krijgt om de mol te vinden heel kort geworden”, vindt ook Denys. Al blijft het spelletje volgens beide molwatchers wel overeind. “Ik ben even fanatiek op zoek naar de mol als de jaren voordien”, beweert Van der Wel. “Elke aflevering wordt minstens één keer herbekeken.”

Afgaande op de cijfers blijven ook de minder fanatieke kijkers De mol smaken. “Dat verwondert me niks”, zegt Van der Wel. “De mol is altijd al een multidimensionaal programma geweest. Je hebt mensen zoals ik, die vooral de zoektocht naar de mol belangrijk vinden. Maar anderen zien het dan weer als een soort reisprogramma, of vinden vooral het realitygegeven en de wisselwerking tussen de kandidaten boeiend. Zij liggen er niet meteen wakker van dat er plots een andere mol in het spel is.”