‘Hit the Road’: rotentertainende roadtrip met een wrange nasmaak ★★★★☆

Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.

Hit the Road situeert zich grotendeels in en rond een bestofte 4x4. We volgen een gezin van vier dat luid zingend en bekvechtend door de Iraanse woestenij jakkert. Gaandeweg wordt stilaan de ware toedracht van hun reis duidelijk: dit is geen gezellig familietripje, maar een vlucht.

Het dak eraf

We maken kennis met een gezin in overlevingsmodus, waar angst en diep verdriet gecamoufleerd worden achter blije gezichten. Panahi past datzelfde beschermingsmechanisme met succes toe op zijn film: het grootste deel van de tijd is Hit the Road rotentertainend, hilarisch en verrassend. Met veel dank aan de ontembare Rayan Sarlak, de zesjarige acteur die vanop de achterbank meer energie opwekt dan de Large Hadron Collider. En net zoals deze kleine man op een bepaald moment zijn hoofd door het dakraam van de rijdende auto steekt om het uit te schreeuwen van jolijt, zo slaat Panahi ook regelmatig het dak van zijn sobere vertelling, zodat plots imaginaire ruimtewandelingen of enthousiaste karaokesessies mogelijk worden.

Maar onder deze vrolijke, verfrissende roadmovie schuilt een drama. Het drama van een gezin dat een zoon moet loslaten om hem te beschermen – in een prachtige scène knipt de moeder (Pantea Panahiha) een lok van haar eerstgeborene af, om toch iets van hem bij te houden. Maar ook het drama van een volk dat zijn eigen lot niet in handen heeft. Tussen alle gekheid door is voortdurend de onuitgesproken dreiging van het autoritaire regime te voelen.

Hit the Road is vanaf 27/04 te zien in de bioscoop.