Hiphop heerst: Belgische rap heeft roem geroken

Roméo Elvis

Hij is amper 22 jaar oud, maar nu al torst de straatdichter Roméo Elvis aan beide zijden van de taalgrens een behoorlijke reputatie. Zelfs zijn ouders lijkt hij in naam en faam naar de kroon te steken. Nochtans zijn dat ook niet de minsten: maman is de radiopresentatrice en humoriste Laurence Bibot, papa kent u nog het best als de bekende Brusselse zanger Marka. Roméo Elvis Van Laeken werpt zich op als un echte brusseleir, die in zijn rhymes de hoofdstad als canvas neemt. 'Bruxelles arrive' is genomineerd in de categorie beste song, maar net zo'n aanrader is het zijdezachte, tropische 'Bruxelles c'est devenu la jungle'. Om nog te zwijgen over zijn samenwerkingen met Le Motel (zie verder in deze lijst) en de culthit 'Dobberman' met het collectief STIKSTOF (zie ook verder in deze lijst).

Damso

Geboren in Kinshasa, getogen in ons land, getoerd in Frankrijk en Zwitserland. De 24-jarige Damso blijft voorlopig nog een nobele onbekende in Vlaanderen, maar slaagde er wel in om zijn plekje op te eisen in de brutale wereld van de Franstalige rap. De gezondheidsproblemen van een van zijn broers voerden de hiphopper als negenjarige uk naar ons land, maar zijn debuut Batterie faible leidt de Brusselse hiphopper inmiddels heen en weer naar het buitenland. Zowel dat debuut als de song 'Débrouillard' maken kans op een award. En wie weet - un rappeur peut rêver - gaat hij zelfs aan de haal met de onderscheiding artiest van het jaar.

Hamza

Vrij uitzonderlijk maakt Hamza zowel kans in de categorie doorbraak als in artiest van het jaar. Voor beide valt effectief iets te zeggen. Onlangs werd deze hiphopper opgepikt door het gereputeerde New Yorkse online magazine The Fader, nadat hij met Ramriddlz een hitsige, door dancehall bevlekte samenwerking aanging. Zijn raps in 'El Dorado' werden daarin behoorlijk geestig besproken: het Frans mag dan wel een romantische taal zijn, maar volgens de recensent kon je er donder op zeggen dat deze rappers smeerkezen zijn. Of zoals het er letterlijk stond: de rap klinkt "absolutely lyrically filthy". Ah! Zo hebben we ons rappers én columns van Rik Torfs het liefst!

Coely

In 2013 won Coely Mbueno de Red Bull Elektropedia Award voor 'Breakthrough Artist', en die trofee blijkt ze vandaag rechtmatig op haar schoorsteenmantel te hebben staan. Haar eerste single 'Ain't Chasing Pavements' schopte het meteen tot Hotshot op StuBru, en sindsdien versierde Coely ook al een rolletje in het voorprogramma van Kendrick Lamar, Snoop Dogg en Nas. Vandaag scheert dit Antwerps-Congolees rapwondertje opnieuw hoge toppen. Niet alleen met de single 'Don't Care', maar ook met een bepaald indrukwekkende cover van Beyoncé's 'Freedom'. Haar speelkameraadje in 'Don't Care', DVTCH NORRIS, blijkt het trouwens ook helemaal niet kwaad te doen.

DVTCH NORRIS

Hij mocht al het publiek van Chance The Rapper opwarmen, net als dat van Method Man & Redman. Over zijn verdienste als vaste partner in crime van Coely hoeven we nu niets meer te vertellen. Maar ook straf solowerk als 'Standing in the Rain' en 'Seeking Closure' doen een steile carrière vermoeden voor deze Fahad Seriki. Vanuit zijn hometown Ekeren lijkt hij stilaan het land te kunnen veroveren. "Als je mensen kippenvel kunt doen krijgen, ben je een echte artiest", hoorden we hem onlangs vertellen op Studio Brussel. Wie als jonkie kan overtuigen met zo'n emotionele voordracht in 'Seeking Closure', is net zo goed een echte artiest, DVTCH.

Caballero & JeanJass

"Je joue pour le titre, je veux qu'on m'appelle boss / Et diriger ce putain de monde depuis mon penthouse / Si haut que j'aurai vue sur la France et les Pays-Bas", rapt JeanJass in 'Repeat', een undergroundhitje van de Carolo-Brusselse tandem die hij vormt met Caballero. Het duo bewijst dat de hiphop in de tinten noir-jaune-rouge springlevend is gebleven na Starflam en De Puta Madre. De twee jonge mecs zijn dit jaar zelfs drie keer genomineerd als je ook 'Bruxelles arrive' meetelt, Caballero's collaboratie met Roméo Elvis.

Le Motel

Veelbelovende producer die techno, house, footwork, jazz en tribal music vermengt. Ondanks zijn goedkoop klinkende artiestennaam laat Fabien Leclercq zich als Le Motel voorstaan op dromerig geluidsbehang, en een experimenteel maar elegant elektronisch interieur. Hij is terecht opgenomen in het lijstje met de beste producers, en maakt in die hoedanigheid ook mee aanspraak op Roméo Elvis' nominatie voor Morale als beste album. Een derde nominatie heeft Leclercq in feite ook op zak als je de straffe remix van Lefto voor de Yellowstraps x Le Motel-song 'Mirror Lake' meetelt.

STIKSTOF

STIKSTOF is hands down het coolste Nederlandstalige hiphopcollectief dat de hoofdstad vandaag telt. Ze traden al vaker op voor een Franstalig publiek dan voor fans in de moerstaal, wat aangeeft hoe straf hun hiphop klinkt. Maar wat hun nominatie pas echt terecht maakt? Stikstof haalt in zijn muziek en teksten voortdurend inspiratie uit Brussel en de harde realiteit van de hoofdstad. Maar geestdrift wint het van cynisme, zelfs wanneer ze pleiten voor een jeugdvriendelijker beleid in Brussel, en tegen de laksheid van het stadsbestuur en de getrokken messen van de horeca aankijken.

Red Bull Elektropedia Awards, om 16 november in Flagey, Brussel. Stemmen kan tot 9 november op awards.redbullelektropedia.be