‘Het verlangen naar het nachtleven is groter dan ooit. Als het allemaal weer kan, zal de ontlading énorm zijn’

Je zou het na vijftien jaar haast vergeten, maar Nite Versions was een knipoog naar de night versions die de leden van eightiesband Duran Duran van hun nummers maakten: dansbare versies waarmee ze groot werden in de VS.

David Dewaele: “Het plan was om de songs van Any Minute Now door anderen te laten remixen, maar toen we de eerste resultaten terugkregen, voor de song ‘E Talking’, dachten we: ‘Cool en leuk, maar dat kunnen we niet live spelen.’ Dus gingen we zelf aan de slag met de songs: we behielden de basis en bouwden er dansbare versies rond, die we wél live konden brengen.”

Speelden enkele negatieve recensies van Any Minute Now in 2004 mee in de beslissing om amper een jaar later met de afgeleide Nite Versions te komen?

Dewaele: “Als mijn moeder vraagt waarom ik geen goeie recensies lees over mezelf, antwoord ik: ‘Omdat ik de negatieve óók niet lees.’ Dus: neen. Al tijdens de opnames van Any Minute Now zaten we in dubio: producer Flood wilde ons meer richting elektronica duwen, Stephen en ik wilden net een rockplaat maken – na het succes van 2ManyDJs hadden we zin om weer met onze groep te gaan spelen. (Denkt na) Any Minute Now heeft ons veel tijd gekost, Nite Versions was erg snel af. Misschien móésten we die hele weg afleggen om dan trefzeker tot iets anders te komen? In ieder geval: zonder Any Minute Now was er nooit een Nite Versions geweest.”

Van 2005 tot 2010 tourden jullie als Soulwax Nite Versions, met in het kielzog bevriende acts als Peaches, Tiga en Goose. Een heftige periode, zagen we in tourdocumentaire Part of the Weekend Never Dies.

Dewaele: “Tot dan hadden we in concertzalen gespeeld, waar het publiek applaudisseerde en verder hoogstens wat met z’n hoofd schudde. Als Soulwax Nite Versions stonden we ineens ’s nachts in clubs en discotheken, waar de massa flink aan de MDMA had gezeten en uitzínnig werd. Ik heb er een diepe waardering voor het nachtleven aan overgehouden: om drie uur ’s nachts zijn de mensen wie ze écht zijn. De energie die we van het publiek kregen, was ongezien.

“In 2005 was het ondenkbaar dat een danceband als Justice een tent op Coachella zou headlinen, in 2010 was dat de normaalste zaak van de wereld. Ik denk graag dat wij daar toch een béétje aan bijgedragen hebben.”

Hoogtepuntje in dit coronajaar: ‘Hells Bells’ van AC/DC dat weerklonk op de beiaard van het Gentse Belfort, met dank aan de door jullie gecureerde playlist ‘Deewee Bells’. Zitten jullie al maanden thuis?

Dewaele: “Toen de lockdown werd afgekondigd in maart, waren we op tour in de VS. We zijn onmiddellijk naar huis gevlogen en zitten sindsdien thuis, ja. En dat terwijl Steph en ik sinds 2001 wekelijks in het buitenland gingen draaien en nooit langer dan vier dagen in Gent waren. Mijn heimwee is twee keer niks vergeleken met de diepe ellende die velen nu doormaken, maar ik kan er niets aan doen: mijn lichaam mist zelfs de vervelende dingen aan reizen – wachten in luchthavens bijvoorbeeld.”

Het nachtleven ligt al maanden stil. Volgens dj Jef Eagl is er nu ook geen evolutie te horen in de dansmuziek.

Dewaele: “In onze DeeWee-studio werkten we de afgelopen tijd constant aan van alles, maar níét aan dansmuziek. Om de simpele reden dat er nu geen dansvloer meer is waarop je die nummers kunt uittesten.

“Maar je voelt aan alles dat het verlangen naar het nachtleven groter is dan ooit. Toen we vlak voor deze tweede lockdown enkele covidproof sets konden draaien in Kompass in Gent, man, de mensen werden gék, zelfs mét mondmasker op. Als het allemaal weer kan: de ontlading zal enorm zijn.”

Opvallend: van jullie hebben we geen enkele dj-set als livestream zien passeren.

Dewaele: “Nee, net omdat we dj’s zijn die een publiek wild willen maken, we willen mensen zíén.

“Ik vond trouwens dat dance vóór de pandemie saai was geworden. Te veel business en carrièreplannen, dj’s als ‘merken’, te veel formules – ‘techno moet zus en zo.’ Ik hoop dat er na covid kids zullen opstaan die heel die saaie boel omverwerpen.”

Voor de vijftiende verjaardag van Nite Versions re-releasen jullie ook jullie bandshirt van toen. Opschrift: ‘If it’s too loud you’re too old’. Stephen werd dit jaar 50, jij 45.

Dewaele: “Toen ik 23 was, was het publiek op onze Soulwax-optredens al jonger dan ik. En ik was 30 toen Nite Versions uitkwam: iedereen rond me was toen ineens een pák jonger. Alsmaar ouder worden dan de mensen voor wie je muziek maakt: je wordt dat gewoon (lacht).”

Nite Versions (15 Year Anniversary Edition) is nu uit bij Play It Again Sam.

© Humo