Filmrecensie‘The Mother’
Het scenario van ‘The Mother’ lijkt door ChapGPT te zijn geschreven
Jennifer Lopez speelt zelden een tutje. Zelfs in de gemiddelde ‘romkom’ speelt ze personages met haar op de tanden. Des te verrassender dat ze nu pas een volbloed actieheldin mag zijn. In The Mother, nu te zien op Netflix, mept ze de mannen overtuigend tot moes. Jammer dat het script zo uit ChatGPT lijkt te zijn gerold.
ChatGPT erbij halen is misschien flauw. Toch ontkom je de laatste jaren niet aan de gedachte dat vooral robots zich over de totstandkoming van Netflix-films buigen. Er zijn beslist uitzonderingen, maar algoritmes maken er de dienst uit. Welke genres doen het er goed, welke acteurs zijn populair, welke eerdere titels genereerden de meeste clicks? The Mother is wat je krijgt wanneer je het vooral herkenbaar en veilig wilt houden. Het zal weinig haatreacties oproepen, maar niemand die na afloop van de daken zal schreeuwen dat je dit móet zien.
Zodra de naamloze moeder uit de titel is bevallen van haar dochtertje, laat ze het adopteren. In het ziekenhuis neemt ze vanachter een ruit haast emotieloos afscheid. Daar is een goede reden voor. Ze begon ooit als sluipschutter in het leger, waar ze aanpapte met foute figuren. Wanneer ze besluit tegen deze mannen te getuigen, is niet alleen haar eigen leven in gevaar. En wat is voor hen een betere manier van wraak nemen dan deze ‘verrader’ terugpakken via haar kind? Dus: I ain’t your mama, om maar even flauw naar een JLo-hitje uit 2016 te verwijzen.
Gelukkig voor de kijker wordt het kind op tienerleeftijd wel degelijk gevonden en gekidnapt. Vanaf dat moment slaan bij Lopez de stoppen door. Mama is boos en dat zullen we weten ook. Het levert onder meer een adequaat geschoten achtervolgingsscène door de straten van Cuba op.
De film krijgt iets meer ziel in het middensegment, wanneer moeder en dochter (haar adoptieouders noemden haar Zoe) voor het eerst in een afgelegen bosgebied van Alaska aan elkaar kunnen snuffelen. Lopez’ karakter toont daar eindelijk wat voorzichtige warmte, al is het de vraag of het vormen van een innige band nou zo verstandig is. Het duurt natuurlijk niet lang voordat de schurken weer komen opdraven. Het is allemaal zo voorspelbaar als eb en vloed.
Echt ontroerend wordt het nooit. Daarvoor voelt The Mother te veel aan als een haastig in elkaar geflanste boterham met kaas. Zonde. Aan de eindelijk-actieheldin Jennifer Lopez, geloofwaardig als een moordmachine met stiekem een hart van goud, ligt het niet. Je gunt haar een herkansing.
The Mother is nu te zien op Netflix.
