Filmrecensie'Het geheugenspel'
‘Het geheugenspel’: zelfs de excellente acteurs kunnen er geen mensen van vlees en bloed van maken ★★☆☆☆
Niemand ontsnapt aan het verleden in de routineuze thriller Het geheugenspel, de verfilming van het debuut van het schrijversduo Nicci French door regisseursduo Verheyen-Willaert.
Na 25 jaar wordt het skelet teruggevonden van Nathalie Deridder, die op haar zestiende na een barbecue verdwenen is. Ze blijkt gewurgd en is begraven in de tuin van het ouderlijke huis waar haar vader, een succesvolle schrijver, en haar dementerende moeder nog altijd wonen. Centraal in de zoektocht naar de moordenaar staat Eva, de beste vriendin van Nathalie. Ze is later getrouwd met Nathalies oudste broer Claude, van wie ze wil scheiden. Eva’s herinneringen aan het feest zijn troebel en met een gladde hypnotherapeut probeert ze klaarder te kijken.
De Deridders zijn Belgen, Eva en een deel van de andere personages Nederlanders. De actie schippert tussen Rotterdam en een protserig landhuis in Vlaanderen. Het geheugenspel is een Nederlandse film met financieel een kleine Belgische inbreng. Artistiek hebben Belgen meer in de pap te brokken. In de regiestoel zat het echtpaar Jan Verheyen – Lies Willaert, voor wie dit de derde film samen is. Voor Verheyen is het al nummer twintig. Naast formulefilms met De Collega’s en F.C. De Kampioenen, heeft hij – in weerwil van wat soms wordt beweerd – ook een paar goeie titels gedraaid, zoals Dossier K. en Buitenspel.
Helaas pindakaas, Het geheugenspel raakt niet op dat lijstje. Het scenario is chaotisch, naarmate de film vordert wordt het almaar minder geloofwaardig en tegelijk voorspelbaarder. Die ontknoping hadden we echt niet zien aankomen. Duh! Zelfs excellente spelers als Vic De Wachter of Gilda De Bal kunnen van schetsmatig uitgewerkte stereotypen geen mensen van vlees en bloed maken.
Het geheugenspel wordt in de markt gezet als de eerste bioscoopadaptatie van Nicci French. Die stelling bewijst dat het geheugen vreemde sprongen maakt. Meer dan twintig jaar geleden baseerde de Chinese Gouden Palm-winnaar Chen Kaige zijn enige Hollywoodproductie Killing Me Softly op het gelijknamige boek van French. Die film is verdwenen in de nevelen van de tijd. Benieuwd hoe snel Het geheugenspel hetzelfde lot beschoren is. Gokje: het zal geen twintig jaar duren.
Nu te zien in de bioscopen.
