‘Het gaat om meer dan boeken. Hier staan vrienden in de kast’: dit leest Dez Mona-frontman Gregory Frateur

“In de Wunderkammer, daar staat de boekenkast. In een kamer die weliswaar nog verder ingericht wordt, maar in het teken staat van schoonheid. Alle objecten hebben hier een persoonlijke betekenis en kijk ik naar de boekenkast, dan is dat niet anders. Hier staan vrienden in de kast, auteurs die ik heb leren kennen, zoals Fleur Pierets en Jeroen Olyslaegers, wiens haar ik lange tijd heb geknipt. In een vorig leven was ik kapper, en telkens als ik Jeroens lange haar onder handen nam – je kunt niet veel verkeerd doen bij zo’n bos krullen (lacht) – gaf hij me een boek. Ik herinner me een dichtbundel van Sylvia Plath en de liefdes­gedichten van Leonard Nolens. Een blik op de boekenkast doet me denken aan die verbindingen, aan de extra waarde. Het gaat om meer dan alleen de boeken.

“Je vindt allerlei genres in de kast: van de kunstboeken van mijn partner, tot kookboeken uit Tokio, gebonden strips van Robbedoes, een oude verzameling van het Engelse krantje The Passing Show, tot klassieke romans en non-fictieverhalen. Maar ook boeken over tentoonstellingen. Ik kom niet uit een gezin waar veel gelezen werd. Lezen heb ik mezelf eigen gemaakt, vooral via expoboeken, omdat de focus op het beeld ligt maar het toch als lezen aanvoelt. Zeker de boeken van Barbican, het Londense kunstencentrum, zijn me veel waard.

“Ik lees ook veel poëzie, word makkelijk meegenomen in een bepaald ritme, in snelle, korte zinnen. Dat vergaat me makkelijker dan de langzame opbouw van een dik boek. Ik houd echt van David Van ­Reybrouck, maar zo’n boek als Revolusi, met heel veel informatie en geschiedenis, daar zie ik geen beginnen aan, helaas.

“Poëzie voelt natuurlijker aan voor mij. Het is de tekstvorm die het dichtst bij muziek aanleunt. Zeker bij het songschrijven. Trek ik me terug in een hut aan de Ourthe om ­lyrics te bedenken, of evengoed in ­Ieper, het buitenland, ­wherever, dan neem ik altijd een paar dichtbundels mee. Die helpen me om mijn verhaal verteld te krijgen.

“Voor Lucy, de plaat uit 2021 waarin we opnieuw samenwerkten met barokorkest B.O.X, verdiepte ik me in de thematiek van een ‘thuis’, de complexe zoektocht naar een eigen plek. Daarvoor liet ik me inspireren door de dichtbundel van de Britse Warsan Shire, die een verleden als vluchtelinge heeft. Ze beschrijft de gevoelswereld van binnenuit: ‘No one leaves home, unless home is the mouth of a shark.’ Ook het werk van Kae Tempest was van grote waarde voor de plaat, met name Hold Your Own. Johanna Pas van boekhandel Kartonnen Dozen tipte me die dichtbundel. Zij heeft dat werk nadien samen met Gaea Schoeters naar het Nederlands vertaald.

“De boekenkast bestaat dus uit herinneringen, en geldt als inspiratiebron. Door je te omringen met schoonheid, word je aangezet zelf schoonheid te creëren. Die inspiratie kan je zoeken bij een mythologisch verhaal als dat van Odysseus, maar ik blijf liever bij het heden, het nu, bij poëzie.”