Henry Rollins salueert Bowie en Lemmy in Depot

Het was al van 2012 geleden dat Henry Rollins nog eens een Europees podium aandeed. Op zijn 'Charmingly Obstinate Tour' blijkt er niet veel veranderd. De befaamde frontman kwam mankend het podium op, maar zijn tong is nog altijd vlijmscherp. Henry Rollins stond haast twee uur en drie kwartier op het podium van een uitverkocht Depot. Hij verontschuldigde zich dat hij zo lang was weggeweest, en vertelde met een kwinkslag (er zouden er veel volgen) dat hij immers aan acteerjobs probeerde te raken in de castingjungle die Hollywood heet.

Rollins' haren waren grijs geworden en zijn kaken nog hoekiger. Over enkele weken wordt hij 55. De zanger sprak in Leuven zonder één keer van zijn flesje water te nippen. Soms zelfs zonder naar adem te happen, zo leek het wel. Rollins had dan ook veel te vertellen. In de eerste plaats over muziek.

Leven zonder Bowie

De dood van Bowie had hem duidelijk aangegrepen. "We gaan nu de tweede week in zonder dat Bowie op onze planeet is. Het voelt of we het maar net aankunnen". Rollins sprak over de impact die Young Americans op zijn tienerjaren had, hoe 'Changes' hem woord voor woord aansprak. En hoe hij in 1982 op tour maandenlang elke dag Ziggy Stardust opzette. Hij meldde ook hoe vreemd het aanvoelde om naar Blackstar te luisteren, wetende dat Bowie nu niet meer leeft. Uit elk woord sprak diep respect.

Muziek was de rode draad door de voorstelling in Leuven. Rollins vertelde hoe hij met punkrock een levensdoel vond. Dankzij een eerste luisterbeurt Ramones, een eerste keer The Clash en The Sex Pistols. Maar ook hoe Motörhead in dat rijtje paste. Omdat Lemmy compromisloze muziek maakte. "Motörhead was voor ons punkrockers een cross-overband. Een groep die anders was, maar waar we ons allemaal in herkenden. En waarvan je in het wereldje mocht toegeven dat je ze goed vond." Rollins zei dat hij kort voor zijn optreden gisteren nog Bad Magic op had gezet, de laatste schreeuw van Motörhead.

Luchtbassen met Lemmy

Rollins kende Lemmy goed. Toen hij besliste een plaat op te nemen voor de West Memphis Three, drie jonge rockfans die onterecht in de gevangenis zaten voor moorden die ze niet hadden gepleegd (en intussen vrijgelaten werden), was de frontman van Motörhead van de partij. Alle opbrengst van de plaat ging naar de advocaten van de drie, om een nieuw proces af te kunnen dwingen. Er werden oude Black Flag-songs opgenomen, en Lemmy kwam 'Thirsty and Miserable' inzingen.

Maar het was vooral het bezoek nadien aan Lemmy's kleine flat dat bijbleef. Hoe de bassist plots een demotape opendraaide van een Britse vrouwengroep die punkrock speelde, en hoe die zittend op zijn sofa mee ging luchtbassen. "Als een achttienjarige, die zijn gevoel voor vrijheid nooit was kwijtgespeeld", zo wilde hij zich Lemmy Kilmister herinneren.

Jammer dat Rollins in Leuven met geen woord over Jason Mackenroth repte. Ook de drummer van Rollins Band stierf dinsdag, na een strijd van vier jaar, aan prostaatkanker.

Muziek is familie

Ruim twee uur in zijn betoog kwam Rollins tot de essentie: "Mooie muziek is iets wat je kan liefhebben, wat je kan omarmen. Zelfs zonder de artiesten te kennen die die songs spelen, voelen ze als vrienden aan. Vaak meer dan naaste familie." Rollins noemde zijn platencollectie "de duizenden vrienden die ik in huis heb, en die altijd klaar staan voor me."

Henry Rollins gaf Het Depot nog één laatste boodschap mee: "Trek deze zomer naar zoveel mogelijk festivals en optredens. Laat je niet afschrikken door het drama van Parijs. Blijf leven, blijf genieten van rock-'n-roll! Misschien kan je zo jongeren overtuigen om je te vervoegen, in plaats van zichzelf op te blazen." Met die boodschap van hoop en een korte buiging, nam Rollins afscheid.

Vanavond staat Henry Rollins in De Roma in Borgerhout. Er zijn nog tickets. Op 29 januari staat Henry Rollins in De Spil in Roeselare.