Harrison Ford flappert als een vis uit het water in comedyreeks ‘Shrinking’

Ronald Meeus zet de blik op oneindig. Vandaag: Shrinking.

Wanneer acteur Harrison Ford voor de camera’s “Get the fuck outta my house” tegen iemand bromt, weet je nooit echt zeker of hij het meent. In het geval van de Amerikaanse goochelaar David Blaine, die ooit voor een televisieprogramma een trucje met een speelkaart en een stuk fruit uithaalde in de acteur zijn huis, was het wellicht maar om te lachen. Maar Ford heeft zichzelf in het openbaar een nurks, streng, wrevelig imago aangemeten, dat hij zowel opwerpt in de filmrollen die hij speelt als bij zijn tv-optredens.

De mens erachter kan iemand heel anders zijn. Er is bijvoorbeeld een inmiddels overbekende anekdote die Michelle Philips, zangeres bij folkrockgroep The Mamas and the Papas, over hem vertelde in haar biografie: ze ging in 1977 naar Star Wars kijken, en herkende Ford meteen toen hij als ruimteheld Han Solo aan dat tafeltje in die buitenaardse taveerne zat: niet van zijn op dat moment nog kleine film- en tv-rollen, wel als haar wietdealer.

Maar het zit allemaal verscholen achter dat schild van mopperigheid, dat ook een uniek komisch effect injecteert in de rollen die Ford speelt – inclusief dus Indiana Jones en Han Solo, in essentie twee ergerlijke stukken chagrijn waarmee je liever niet in hetzelfde ruimteschip of dezelfde graftombe wilt belanden. Tegelijkertijd betrap je de inmiddels tachtigjarige acteur zelden in écht komische rollen: bij het turven op imdb.com kwam ondergetekende op juist zes streepjes uit, van The Frisco Kid (1979) naast Gene Wilder tot Will Ferrell-vehikel Anchorman 2: The Legend Continues (2013). En in Shrinking, een nieuwe comedyreeks op Apple TV+, zie je de de acteur gewoon spartelen met zijn personage.

Het helpt natuurlijk al niet dat Shrinking een niet meer dan aardige sitcom is. De serie, bedacht en ontwikkeld door een deel van de creatieve ploeg achter Ted Lasso, draait vooral rond Jason Segels personage Jimmy Laird, een psychiater die lijdt onder het plotse overlijden van zijn echtgenote, en daardoor ook problematische situaties veroorzaakt in de omgang met zijn patiënten.

Te midden van Segels bij momenten strontvervelende overacting speelt Ford, met een gepaste stugheid, Jimmy’s baas Dr. Paul Rhode. Maar zijn optreden brengt - op misschien een stukje carpool karaoke en een scène met (jawel) marihuana-gummibeertjes na - nooit een echte meerwaarde binnen. Meer nog: het doet een beetje pijn om een acteur die drie van mijn jeugdhelden heeft vertolkt (ik tel ook oudere jongere Bob Falfa in American Graffiti (1973) mee) zo als een vis uit het water te zien flapperen op de vloer, zijn karakteristieke gemopper zelfs een beetje overdrijvend. Hopelijk was hij wél een beetje in zijn oude vorm op de set van Indiana Jones and the Dial of Destiny.

Shrinking, vanaf vrijdag 27/1 tien weken lang op Apple TV+.