“Groovy groovy jazzy funky": dit zijn de 10 beste platen van de week

Deze week kleurt Afro-Amerikaans, met excellente soul, funk en jazz van oude én jonge black brothers. Zorgt voor dé verrassing van uw weekend: Fever Ray, die onaangekondigd een nieuwe plaat uitbrengt.

1. Curtis Harding 'Face Your Fear'

“Ik wil het soulgenre naar andere plekjes brengen zonder de basis te verloochenen”, verkondigde de Amerikaanse zanger Curtis Harding in interviews. Missie geslaagd. Zijn tweede plaat Face Your Fear herbergt hemelse Curtis Mayfield-soul, psychedelische pop met Serge Gainsbourg-grooves, akoestische hippie-soul, ruwe gitaarfunk en feeërieke songs in sixtiesarrangementen waar Lenny Kravitz vast jaloers op is. "Zo laveert de man nonchalant van cliché naar nieuwlichterij, tussen Wurlitzer en Mellotron, langsheen retro tot bij update", schreven we.

2. Amenra 'Mass VI'

“Amenra gebruikt op deze zesde boreling een andere kleur van zwart", aldus onze recensent Wim Wilri. "Een beetje zoals je naar een schilderij van Mark Rothko kijkt. Wie daar in het duister blijft staren, ziet tal van schakeringen en nuances. Dit is abstract expressionisme, omgezet naar muziek." De lat wordt opnieuw hoger gelegd. De Belgische post-metalband voegt een nieuw hoofdstuk aan zijn Bijbel toe. Frontman Colin H. van Eeckhout zingt er subtieler, in maar liefst drie talen, bijgestaan door de slopende, diep ploegende gitaren van Mathieu Vandekerckhove en Lennart Bossu.

Lees hier de volledige recensie

3. Leroy Hutson 'Anthology 1972 - 1984'

In 1971 verving Leroy Hutson, nét afgestudeerd, voor een korte periode Curtis Mayfield als leadzanger van The Impressions. Toen dat sprookjes ten einde was, stortte de multi-instrumentalist zich op een solocarrière waarin hij fluks van fusion over satijnen r&b-ballads tot bij moddervette funk vol slappende basgitaren schakelde. De crème de la crème uit twaalf jaar funky shizzle staat op deze ronduit verrukkelijke compilatie met prachtige hoes, uitgebracht op het gerenommeerde Acid Jazz-label. Een must.

4. Fever Ray 'Plunge'

"Tell me something sexy and I'll log off my whatever / Gag me, awake my fighting spirit / Take your time and stay off the channels / We’re not attracted to this country’s standards". Seksualiteit en maatschappijkritiek gaan weer op geheel gestoorde wijze hand in hand bij Fever Ray, het project van Karin Dreijer Andersson van The Knife. Op haar onverwacht geloste tweede plaat Plunge grossiert de Zweedse voodoopriesteres in schichtige, nerveus botsende elektro vol gothic kitsch. Of ze wil shockeren met epileptische gameboyblieps en obscene fantasieën, zoals in 'To The Moon And Back': "Your lips, warm and fuzzy / I want to ram my fingers up your pussy". Euhm...juist, ja. Nu op alle streamers! Voor de fysieke release moet u wachten tot februari.

5. Jessie Ware 'Glasshouse'

“Ik geloof dat dit album draait om kwetsbare liefde, romantiek, verlangen en adoratie, en over verandering", aldus Jessie Ware tot onze journalist Gunter Van Assche. "Van de ene dag op de andere was ik niet langer iemands geliefde, maar kroop ik in een moederrol." De Britse alt-soulzangeres zag haar leven overhoop gegooid door de geboorte van haar dochtertje. Het tekende Glasshouse, een minder rusteloze, warmbloediger popplaat dan haar vorige albums. Het is een goudeerlijk, volwassen werk, waarvoor Ware zich liet inspireren door Solange, Childish Gambino en Christine & The Queens. "Dit voelt aan als een nieuw leven, of op zijn minst als een doorstart", aldus Ware.

Lees hier de recensie van Glasshouse

Lees hier het interview met Jessie Ware

Lees hier het verslag van de sessie die Jessie Ware voor De Morgen speelde

6. Wouter Dewit 'Still'

"Wouter Dewit toverde met Still een plaat voor druilerige herfstdagen uit zijn vingers. Wanneer de Limburgse muzikant achter zijn piano zit, klinkt hij als een quatre-mains van Nils Frahm en Jan Swerts", aldus onze recensent Elmo Lê Van. De Illuminine-pianist verklankt er prachtig de alledaagse mijmering. “Still is het ideale gezelschap voor een eindeloze boswandeling, mijlenver van de bewoonde wereld."

Lees hier de Look Hoes Talking over 'Still'

7. John Maus 'Screen Memories'

De sardonische retrofiel John Maus schipperde altijd tussen pastiche en eerbetoon. Zijn eighties-synthpop bruist van de liefde voor de analoge keyboardklanken van weleer, tegelijk schuilt er een groteske, haast kolderieke ironie in zijn muziek die dichter bij Ariel Pink of bij het cerebrale vaporwave-stijltje van James Ferraro aanleunt dan bij Joy Division of Gary Numan. Op Screen Memories is het weer van dattum: smakelijke, puntige, lichtjes campy synthsongs met een amusante newwavetic. Voor fijnproevers.

8. Destroyer 'Ken'

De Canadees-Amerikaanse indiehalfgod Dan Bejar leeft bij de gratie van de suggestie. Op zijn twaalfde plaat als Destroyer schetsen zijn vage onbehagen en zijn ongemakkelijke gevoel bij de tijdgeest een weinig opbeurend beeld van de wereld. Eightiessaxofoons, grimmige synthesizers en Suede-achtige songs dienen dat ongemak met veel flair. “Ken is wellicht de toegankelijkste plaat die Destroyer al maakte", aldus recensent Pieter Coupé. "Tegelijk blijft Dan Bejar de meest ongrijpbare frontman van de indiescene".

Lees hier de volledige recensie

9. Gregory Porter 'Nat King Cole & Me'

Toegegeven, dit zeemzoete eerbetoon aan de legendarische Amerikaanse crooner Nat King Cole lijkt op maat gesneden voor de op schmalz beluste doorsnee kerstshopper. Gelukkig beschikt Gregory Porter over een bariton die kasseien doet smelten. Maar “Porters pijlen doorboren het hart pas wanneer hij met schaduwrijke melancholie mag schilderen", schreven we, "zoals in het tragische ‘Nature Boy’ of het speelsere ‘Miss Otis Regrets’ dat ondanks zijn symfonische bombast elegant-jazzy blijft.“

Lees hier de volledige recensie

10. Bootsy Collins 'World Wide Funk'

Op zijn eerste plaat in zes jaar wordt de oppermachtige Amerikaanse funkbassist en P.funk-icoon Bootsy Collins niet alleen bijgestaan door de veteranen uit jazz, soul en hiphop (Stanley Clarke, Doug E Fresh, Big Daddy Kane, Bernie Worrell) maar ook door freaky avantgardegoden (gitarist Buckethead) en door één van dé in de gaten te houden r&b-zangeressen van morgen, Kali Uchis. Rest: elastische, good old fashioned funk en cartooneske humor. Bow wow wow, yippie yo yippie yay!