GLIMPS: Belgische bands door de ogen van buitenlandse experts
Op het Gentse showcasefestival GLIMPS proberen ook jonge Belgische bands zich in de aandacht te werken van buitenlandse promotoren, booking agents of andere muziekindustriëlen. Een panel van internationale deskundigen uit Denemarken, Engeland en Nederland boog zich over een aantal opkomende groepen. Soms was hun commentaar niet mals, maar net zo goed hielden ze enkele nieuwlichters een opmerkelijk grote toekomst voor.
HET PANEL |
---|
Ruurt Staverman: Nederlander die werkt voor Sizzer, een bedrijf dat muziek aan grote merken als Audi, BMW, Diesel of Martini probeert te liëren.
Jesper Gadeberg: Deense Muziekstilist. Kiest muziek uit voor wereldwijde campagnes van onder meer Audi, Volvo, American Airlines etc.
Thomas Bredahl: voormalig gitarist van Volbeat, momenteel eigenaar van Heartbeat Music, een succesvol Deens managementbedrijf.
Matthew Greer: Britse artiestenmanager van ATC, dat werkt met Nick Cave, Radiohead, Band of Skulls, Laura Mvula, The Boxer Rebellion, ...
DE ARTIESTEN |
---|
Compact Disk Dummies
BREDAHL: "Ik haat disco's en clubs, maar de agressieve energie van CDD schreeuwt bij mij PARTY, met grote hoofdletters. Ik zie niet in waarom ze niet internationaal zouden kunnen doorbreken. Geloof het of niet, maar België wordt een erg sexy land bevonden, binnen Europa."
STAVERMAN: "Vrijdag zag ik hen een erg goede show spelen. Maar hun lyrics zijn problematisch voor het veld waar ik in werk. De meeste artiesten zingen over "heartbroken" zijn, over de liefde. Dat soort lyrics kan ik niet gebruiken in advertising. Ze moeten bij voorkeur positief zijn, of helemaal over niets gaan."
GREER: "Hun hardere songs doen me denken aan DFA 1979. Ik knapte aanvankelijk af op hun set-up: ze stonden maar met zijn tweeën op het podium. Maar eens de gitaar bovengehaald wordt, vond ik hen geweldig."
Dans Dans
STAVERMAN: "Geweldige gitarist, en een goede festivalband."
GREER: "In het livecircuit is een grote markt weggelegd voor hen. Ze hebben een sterke podiumprésence en brengen esotherische instrumentale muziek, die neigt naar jazz en avant-garde maar in geen enkel vakje past.
GADEBERG: "Met hun muziek kan ik echt iets aanvangen voor commercials of indiefilms. Ik zou dolgraag eens samenzitten met hun manager."
undefined
Robbing Millions
Gadeberg: "Jaren geleden probeerde ik heel lang om 'Little Arithmetics' van dEUS in commercial te krijgen. Met The Go Find voel ik eenzelfde affiniteit. En nu kan ik Robbing Millions aan dat lijstje toevoegen. Hun 'Tenshinsan' is mijn nummer één van alle songs die ik dit weekend heb gehoord. Ze klinken origineel, hebben hitpotentieel en ze blaken van zelfvertrouwen. Het instrumentaal gedeelte van 'Tenshinsan' kan ik bewaren voor een commercial, die in de lifestyle-sfeer baadt, en behoorlijk hip is. Na 1'55" klinkt het nummer dan weer heel cinematisch. Het zou passen in een film met de uitstraling van Babel (film van Alejandro González Iñárritu met Brad Pitt; gva). Het is een song die in beide werelden past."
GREER: "Ik hoor hitpotentieel. Ze hebben iets weg van Empire of the Sun en MGMT, maar dan etherischer.
Coely (werd vervangen door Antler King)
STAVERMAN: "Coely heeft een heel internationale sound. Ze klinkt erg credibel. Ik luister niet veel naar hiphop, maar ik denk dat zij the real deal is. Ik hou van de productie en de flow, maar ik betwijfel of Engeland overstag zal gaan. Daar is teveel competitie."
GREER: "Het was moeilijk om te horen of ze al dan niet een native speaker is, dus dat speelt in haar voordeel. Maar als je wil doorbreken in Engeland, moet je avantgarde en uniek klinken. Groepen als Odd Future of Die Antwoord werden succesvol omdat ze alle concurrentie een paar stappen voor waren."
BREDAHL: "Deense radio is erg commercieel ingesteld, en deze muziek is wellicht te agressief voor de ether."
undefined
Soldier's Heart
STAVERMAN: "De productie van hun song ('African Fire'; gva) moet beter. Ik hou van de compositie en haar stem, maar ik knap af op de productie."
GADEBERG: "Deze band heeft radiopotentieel. Ze hebben een Scandinavische sound à la Husky Rescue (Finse elektronische band; gva). De muziek klinkt alsof je door de bossen zou dwalen."
GREER: "Ik vind dan weer dat hun dromerige, vrouwelijke pop op de soundtrack van een tv-show als Made in Chelsea zou passen. Er is ongetwijfeld ook een gespecialiseerde indieradio in Engeland die een song als deze zou opnemen in hun playlists."
Reena Riot
GADEBERG: "Ze past in het straatje van Ane Brun, maar ik verkies die laatste boven Reena Riot."
STAVERMAN: "Ze doet te hard haar best. Het mag iets minder ook."
BREDAHL: "Haar stem is super. Ik denk niet dat ze de soundeffects in het refrein van doen heeft. Als ik hier naar luister, hoor ik muziek van vlees en bloed."
Pomrad
GREER: "Ik hoor Pomrad al een vijftal maanden op Britse houseparty's. Heel wat underground producers zijn erg te vinden voor zijn stijl. Het zou wel eens de volgende stroming en sound zijn, wanneer de storm rond Disclosure gaat liggen. Ik vond het bovendien behoorlijk sterk om hem doodleuk met een keytar op het podium te zien stappen."
GADEBERG: "Het beeld dat ik spontaan bij deze muziek krijg, zou ik plakken op een scène met vier zwarte kerels in een Cadillac."
Flying Horseman
GADEBERG: "De zwakte is de compositie. Dit spreekt me niet aan. Al hou ik wel van de aanrollende drums."
GREER: "Ik hoor potentieel, maar deze muziek kan niet werken op de radio."
Joy Wellboy
GADEBERG: "Absolutely beautiful. De combinatie van vrouwenstem en mannenstem is misschien een goedkoop truukje, maar het werkt elke keer voor mij. Hun muziek heeft me erg geraakt, klinkt charmant en is erg relevant voor specifieke commercials, die draaien rond een liefdesscène of parfum adverteren. En anders hoor ik de muziek ook onder een indiefilm."
Isbells
BREDAHL: "Ik hoor een groot zanger en een geweldige song. Als je je ogen sluit, zie je de stilte achter je. Ik vond het ook heel gedurfd dat ze zo traag durven spelen."
GREER: "Ik hou van de zachte country-invloed. Wanneer ze orkestraal op een crescendo afstevenen, doen ze me dan weer denken aan Bon Iver. Dit is heel credibele indie, heel krachtige muziek."
Oak Tree
BREDAHL: "Voor mij stak deze groep er boven uit. ik tekende een smiley in mijn notities, omdat woorden tekort schoten. Geen idee of ook al hun songs geweldig zijn, maar ik wil méér horen. De accordeonist van Oak Tree lijkt wel de soundtrack te schrijven voor een film waarin mensen op weg zijn naar een Parijs café. Hun unieke muziek daagt mijn oren en mijn geest uit."
GADEBERG: "Dit doet me denken aan Loner Drifter Karen."
GREER: "Het kost lef en creativiteit om zo uit de band te kunnen springen."