Geef Tom De Cock een boekenprogramma!

Stijn De Paepe zet de blik op oneindig. Vandaag: over de Boekathon van Tom De Cock.

Het boek leeft. De al langer bestofte Boekenbeurs mag dan definitief ter ziele zijn gegaan: festivalletjes en happenings schoten en schieten dezer tijd als paddenstoelen uit de grond in alle uithoeken van Vlaanderen. Zelfs in Kortrijk schijnt men tegenwoordig aan het lezen te gaan. Tijden!

Al dat papier levert gelukkig ook bewegend beeld op: zolang LEES! duurde, liep Tom De Cock een Boekathon, waarbij hij 170 schrijvers van de diverste pluimage interviewde over hun recentste worp. ’t Concept hebben we aan corona te danken: ook tijdens de herfst van vorig jaar ontving De Cock – zij het destijds helemaal alleen in die grauwe hangar die Antwerp Expo heet – auteur na auteur, goed gekleed en met fris gemoed. Dat de VRT bij die gelegenheid al niet meteen de koe bij de horens vatte en hem tot een wekelijks boekenprogramma gebood, is onvergeeflijk. Schrijvers, illustratoren en alle mogelijke penvoerende consorten ondervragen blijkt namelijk niet minder dan ’s mans roeping.

Met nooit gespeelde gretigheid hangt De Cock aan de lippen van wie ook maar tegenover hem post vat. Pretentieloos, nieuwsgierig, vaak volop bewonderend en altijd met voelbaar respect, zowel voor Willy Sommers als voor Lize Spit, niet minder voor Stephanie Planckaert dan voor Mark Elchardus, met evenveel egards voor de nobele onbekende als voor de ouwe rot.

Dat wil niet zeggen dat hij iedereen gelijk behandelt: de bedachtzaam formulerende Walter van den Broeck wordt niet allerhaastigst onderbroken, maar mag breeduit monologeren, terwijl een gesprek met de zussen Eljadid veeleer gewiekst pingpongend vorm krijgt en er met Rik Torfs kortstondig wordt gedebatteerd, zij het allerhoffelijkst. Een pro, quoi.

Gedenken wij daartegenover het door Canvas goddank vroegtijdig afgeknepen Brommer op zee, waarin belangrijkdoenerig gedaan wordt omtrent welk boekwerk dan ook en dat wekelijks een schouwspel oplevert waarbij vooral de diep doorwrochte belezenheid van de ene en de neiging tot Hineininterpretierung van de andere presentator centraal staan. Zelfgenoegzaam zuchtend, dan wel telegeniek fronsend. Meer verguld met hun slimmige vraagjes en bijdehante bedenkingen dan met de ontboezemingen van hun gast. Naderhand weet je als kijker alvast wat je voorlopig níét wil lezen. Ook handig – het loopt nog op de VPRO.

Nee, VRT, Tom De Cock is jullie man: snedig, ad rem, alert interviewer, breed belezen en vloeiend ter taal. Baant zijn weg door alle genres en vindt zijn toon in elk gesprek. Geef die man een boekenprogramma! En waag het niet daar allerlei lauwe leukigheidjes, fletse filmpjes en redundante rubriekjes aan toe te voegen: een tafel, twee stoelen en een hoop boeken. That’s it.

En De Cock dus – met C-O-C-K.

Mag op één!