Fred Again..: ‘Zelfs als ik maar twee biertjes drink, klinkt mijn stem anders. Daar betalen de mensen niet voor’

Drukte met schwung zijn stempel op 2022: Fred Gibson, de 29-jarige dj en producer die u Fred Again.. mag noemen. Zijn ‘Marea (We’ve Lost Dancing)’ was eerder al een lockdownhit, afgelopen jaar werd ook het laatste deel van zijn Actual Life-trilogie op gejuich en gedans onthaald, én gaf hij een vijfsterrenconcert op Pukkelpop. Bovendien was de Brit een van de eerste headliners die werden bekendgemaakt voor Rock Werchter 2023. Over Belgische streekbieren, Brian Eno en astmapuffers: Humo sprak met de doorbraak van het jaar.

In een virale TikTok-video was te zien was hoe een fan tegen je draaitafel stootte en zo het geluid in de zaal deed uitvallen. Jij schold de man niet uit, maar gaf hem een knuffel. Dat was van het hartverwarmendste dat ik dit jaar heb gezien.

Fred Gibson (lacht): “Fucking Rodney! Hij was zo hard aan het dansen dat hij met zijn bierbuik tegen mijn tafel botste. Je zag de angst in zijn ogen toen de muziek stopte. Maar ik kan toch niet boos zijn omdat iemand zich helemaal geeft? Iederéén zou zoveel energie moeten hebben op de dansvloer.

”Ondertussen heb ik hem nog eens ontmoet: sympathieke man. En hij stuurde me net een bericht: of ik hem niet op de gastenlijst kan zetten voor een concert. Een echte vriend dus (grijnst).”

Je hebt drie platen gemaakt in anderhalf jaar tijd, trad de voorbije maanden bijna vijftig keer op en werkt ook nog als producer voor onder anderen Ed Sheeran en Stormzy. Loop je zo niet het risico tegen een burn-out aan te botsen?

Gibson: “Vraag me dat over een jaar nog eens, wanneer ik op de bank lig te bekomen (lacht). Nee, momenteel ben ik gelukkig met hoe alles loopt, ik zie wel wat de toekomst brengt. Je hebt een punt, maar als je het zo opsomt, klinkt het zwaarder dan het is.

“De zegen van mijn job is dat het nooit écht als werken aanvoelt. Plus: er zijn genoeg momenten om me te ontspannen. Tijdens een tournee zijn er ook avonden zonder show. Wel, dan is de kans niet gering dat je me stomdronken terugvindt in het stadscentrum (lachje).”

Opmerkelijk: bijna alle foto’s die ik van jou terugvind, lijken ofwel in een auto of op het openbaar vervoer gemaakt.

Gibson: “Ik hou van reizen. Ik werk en schrijf ook graag in voertuigen. De inspiratie komt dan vlotter, het is mijn beste state of mind. Veel beter dan wakker worden en je meteen naar een studio te reppen waar het dan móét gebeuren.

“De trein naar Brussel was trouwens een van de beste die ik al heb genomen.”

Ik geef het door aan de NMBS. Wat is de gekste plaats waar je ooit een nummer hebt gemaakt?

Gibson: “De rokersruimte van een club in Berlijn, terwijl er rond mij volop werd gedanst. Nu, veel meer dan een laptop heb ik niet nodig: ik kan dus overal werken. Ik hoef geen cello mee te sleuren of zo (lacht).”

Drink je soms voor of tijdens een show?

Gibson: “Nee! Als ik er een gewoonte van maak om twee biertjes voor een show te drinken, worden dat er op een dag drie. En vervolgens vier en vijf en zeventien, tot het compleet uit de hand loopt. Ik ken mezelf.

“Zelfs als ik maar twee biertjes drink, ben ik al minder gefocust en klinkt mijn stem anders. Daar betalen de mensen niet voor. Ik wil hen het best mogelijke optreden geven.”

Onlangs moest je je astmapuffer bovenhalen tijdens een optreden.

Gibson: “Ik geef altijd alles tijdens een show en zweet als een rund. Het is uitputtend. Maar ik rook, dus het is volledig mijn eigen schuld dat ik buiten adem raak. Schrijf het niet op alsof ik naar medelijden hengel.”

Je draaide dit jaar overal: van kleine zaaltjes tot Coachella. Wat ligt je het best?

Gibson: “Ik speelde onlangs in de velodroom van Berlijn voor 12.000 mensen, de nacht erna in Hamburg met een publiek van amper 600 man. Wel, beide shows behoren tot mijn favorieten van 2022.”

Staat op je volgende plaat een track die ‘Rodney’ heet? Elke song van je Actual Life-trilogie is genoemd naar de persoon die je samplede.

Gibson (vaag): “Vaak kom ik online gewoon iemand tegen die aan de andere kant van de wereld woont. Ik stuur hen dan een bericht om te vragen of ik hun stem mag gebruiken voor mijn muziek, en krijg bijna alleen positieve reacties. Kyle, Sabrina, Angie... Ze waren zo leuk!”

Kaarten op tafel: je bent dit jaar een wereldster geworden. Weerspiegelt zich dat al in je rider?

Gibson: “Absoluut niet. Ik vraag alleen geurkaarsen. Vroeger had ik meer wensen: Kinder Bueno en Guinness, vooral. Maar elke dag hetzelfde eten en drinken raak je al snel beu. Voortaan neem ik dus genoegen met wat beschikbaar is. In de AB was dat een goede selectie streekbieren (lacht).”

Wat is je favoriete ontmoeting van de voorbije jaren?

Gibson: “Ik heb Jay-Z leren kennen dankzij Stormzy. Speciaal: Jay spreekt non-stop in quotes, als een soort profeet. Mijn eerste gesprek met hem heb ik gefilmd met mijn iPhone, en dat is later de intro van Stormzy’s set op Glastonbury geworden.”

Je ambieert al een muziekcarrière sinds je 6de.

Gibson: “Ik speelde toen al piano, ja, en vond dat fantastisch. (Snel) Ik was géén wonderkind, want ik bleek ongetalenteerd op bijna alle andere vlakken. Mijn eerste song schreef ik op mijn 9de en tegen mijn 10de verjaardag was mijn eerste album klaar. Daar stonden verrassend veel powerballads op (lacht).”

Krijgen we die ooit nog te horen? Al dan niet gemixt met nieuwer werk?

Gibson: “Mate, that’s brilliant! (Maakt notitie in zijn gsm) Ik ga die songs thuis meteen zoeken en checken wat ik ermee kan doen.”

Brian Eno werd je mentor op je 16de. Wat zag hij in je?

Gibson: “Geen idee. Maar onlangs stuurde mijn moeder me een interview door waarin Brian zei dat ik net zo goed zíjn mentor ben, en dat hij zelfs anders naar muziek is gaan luisteren door mij. Om dát te horen van iemand als Brian, is... gestoord.”

Wist je wie hij was toen je hem leerde kennen?

Gibson: “Hij was de buurman van een vriend des huizes, en ik wist dat hij íéts in de muziek deed. Ik hoopte iets van hem te kunnen leren, dus ik werkte me bij hem in de gunst door elke week thee te gaan zetten bij het zanggroepje waarmee hij samenkwam. Ik had geen idee hoe groot Roxy Music was geweest en wist evenmin dat hij had samengewerkt met David Bowie en Talking Heads. Misschien beter zo: als ik dat allemaal wél had geweten, was ik doodsbang en geïntimideerd geweest.”

Wat is het beste advies dat hij je al gaf?

Gibson (denkt na): “Brian vertelde me niet zo lang geleden over zijn postbode in Norfolk. Misschien een job die niet voor iedereen spannend lijkt, maar die man sprak wel deze fantastische zin uit: ‘Iemands bestaan is precies zo interessant als wat je er zelf van maakt in je hoofd’. Voorwaar: woorden om naar te leven.”

Hoe interessant is jouw eigen leven?

Gibson (lacht): “Enorm boeiend! En dat zal ik altijd blijven vinden. Ook als ik ooit postbode word.”

© Humo