Muziekrecensie
Ezra Furmans 'Perpetual Motion People': hinkelen door een depressie
De jonge singer-songwriter Ezra Furman worstelt op zijn jongste plaat met een zeker mal de vivre. Het resultaat: bedrieglijke vrolijkheid en speelse rammelpunk.
"I'm sick of this record, already," zingt Ezra Furman in 'Ordinary Life'. Die eerlijkheid siert hem, maar u hoeft zijn mening heus niet te delen. De naar San Francisco uitgeweken songschrijver worstelt namelijk niet alleen met zijn eigen plaat, maar ook met een algemeen mal de vivre. Depressief, gedesillusioneerd en vervuld met zelfspot struint hij door zijn songs. Strompelend in zijn teksten, maar hinkelend in zijn muziek. Die bedrieglijke vrolijkheid uit zich in jolige doo-wop koortjes, kolder-kleinkunst en speelse rammelpunk. Als Furman net zoveel uit zijn eigen leven leert halen, als uit zijn instrumentarium, komt het nog wel goed met die jongen.
