Eindelijk een voetbalshow waarin men niet geobsedeerd is door de eigen welbespraaktheid

In de jacht op 10.000 stappen slof ik minstens een uur per dag door het land van Tourist LeMC, langs schilderachtige straten vol afgedankte huishoudapparaten, een werk van Panamarenko en geasfalteerde pleintjes waar de miljoenenvoetballers van morgen rijpen. Sinds de hype rond coronawandelen zijn talkshowpodcasts mijn ding.

Op maandag luister ik naar Alex Agnew en Andries Beckers, op dinsdag naar Kick & Rush over de Premier League, midweeks naar Vals plat met Otto-Jan Ham over de koers, op donderdag naar Midmid over het gerommel dat in België als voetbal beschouwd wordt, en de werkweek eindigt met de Popcast van Stijn Van de Voorde. Voor andere suggesties: stuur een gele briefkaart naar Mediaplein 1, 2018 Antwerpen.

Wat deze podcasts gemeen hebben, zijn lullende mannen. Daar zijn er al genoeg van, maar je kan lullen op verschillende manieren. Orakelen alsof je mening de enige juiste is, is de ergste variant. Het land loopt vol met zulke types, en de uitverkorenen hebben vaak een abonnement op De afspraak en De zevende dag. Sinds kort is er ook zoiets als het Delphine Lecompte-syndroom: de drang om overal iets over te zeggen hebben.

Je kan ook zwetsen zonder jezelf graag bezig te horen. Evert Winkelmans en Sam Kerkhofs, de gastheren van voetbalpodcast Midmid, praten graag en veel maar zijn niet geobsedeerd door de eigen welbespraaktheid. Midmid is wat dezer dagen het dichtst bij een tooggesprek aanleunt. Een uur, soms twee, vol passionele dronkemanspraat over het Belgisch voetbal van vroeger en nu, in het gezelschap van culthelden die meer fantastische anekdotes delen dan dat ze ooit wereldgoals hebben gemaakt. Patje Goots bezig horen over sjotters met sacochen was het summum.

Midmid drijft op een natuurlijke high: de liefde voor het spel overstijgt elke vorm van patsergedrag. Winkelmans en Kerkhofs vissen op knullige maar charmante wijze de pieren uit de neus van voetbalcoryfeeën. Ze steken vragen af met Wiki-weetjes, refereren aan bronnen als ‘het forum van Anderlecht’ maar het enthousiasme waarmee ze hun gasten te lijf gaan is ontwapenend. Ze hebben geen platform zoals Extra Time, maar wat een verademing om een voetbalshow te volgen waar analisten niet voortdurend de aandacht opeisen.

Midmid kampeert in de schemerzone tussen schools en professioneel, en bevindt zich daar in een luxepositie. Wanneer je quota opgelegd krijgt, sta je een stukje van je ziel af, en dat is het laatste wat deze podcast mag overkomen. Midmid moet dat tikje chaotisch blijven, een platform voor voetbalverhalen die de verbeelding kietelen. Ze laten de mens achter de vedette ontdooien. Als je voetballers laat overkomen als meestervertellers, en voor een keer niet als leeghoofden, doe je iets goeds.

Midmid is te beluisteren op Spotify en iTunes en te bekijken via Play Sports Open en YouTube.