Muziek
Eenzaamheid en experiment: dit zijn de beste albums van de week
Een masterclass in minimalisme, huidhonger en eenzaamheid. Misschien worden we knetter in deze quarantaine, maar de soundtrack van onze waanzin bevalt bijzonder.
Perfume Genius - Set My Heart on Fire Immediately ****
Een hart als houtskool, een hemel als hel en een huid die hongert: die begerige melange van geuren doordrenkt de nieuwste van Perfume Genius. De titel klinkt als een dwingend gebod, maar de songs hengelen naar de rest van je gemoed. Het is duidelijk dat Mike Hadreas – alias Perfume Genius – komaf wil maken met de kwelgeesten die hem ten tijde van zijn debuut onder de knoet hielden. Vandaag staat hij duidelijk zelfzekerder en seksueler in het leven, en dat vertaalt zich in een even ambigue als ambitieuze plaat. Het resultaat is een album waarop lust, pijn en tederheid zich door eenzelfde deurgat proberen te wringen, en u zich vast weer geen buil valt aan het broze evenwicht tussen passie en pessimisme.
Sohnarr - Coral Dusk ***
Als violiste van Balthazar liet ze weelderige strijkers galmen in zalen. Na die exit zocht Patricia Vanneste evenwel liever de eenzaamheid op. Haar debuutalbum is dan ook een stijloefening in desolate wildernis en harmonie van het hoge Noorden. Dat leidt op dit solodebuut tot intense instrumentals en gelaagde songs waarin elke connectie met een ander mens even hulpeloos als hunkerend klinkt. We moesten afwisselend denken aan Nils Frahm, Brian Eno en Ólafur Arnalds qua stijl. Geen idee wat u zich daarbij voorstelt, maar die referenties maken ons zielsgelukkig tijdens een lockdown.
Nick Hakim - Will This Make Me Good ****
De soul van de New Yorkse songwriter Nick Hakim is niet voor één gat te vangen. Op zijn tweede plaat Will This Make Me Good lijkt het bij momenten alsof D’Angelo kopje ondergaat in de galmende retromanie van nostalgieproducers zoals Adrian Younge, dan weer krijgt Hakims tedere zang weerwerk van korzelige industriële klanken die lijken weggelopen uit een Earl Sweatshirt-album. Zijn liedjes over vervreemding en het verlangen weer normaal te kunnen communiceren, komen hard aan in deze coronatijden. In tegenstelling tot de nummers op zijn debuut verzuipen de nieuwe songs niet in het klankexperiment. Neem het ronduit superbe ‘Qadir’: een masterclass in minimalisme. Fijnproevers, hierheen! (GVA/SVS)
