Een sfeer van bovenaardse mystiek en naderend onheil: nieuwe Warpaint is overtuigend en verslavend ★★★★☆

Liefst zes jaar ligt er alweer tussen hun laatste langspeler Heads Up en deze Radiate Like This. Warpaint kan dus node een gezondheidscrisis of lockdown inroepen om hun lange afwezigheid te rechtvaardigen. Toch kun je de dames van dit kwartet uit Los Angeles er niet van betichten dat ze ijdel op hun handen bleven zitten. Zo zag u hen de voorbije jaren in verschillende hoedanigheden opdagen, cirkelend rond goed volk als Phoebe Bridgers, Kurt Vile en Courtney Barnett. Verder kwamen ook ouderschap, acteerklussen en andere soloprojecten tussen de bedrijven door fietsen.

Zo vreemd zijn die lange tussenpauzes trouwens ook weer niet. Warpaint bracht in de eerste twaalf jaar van hun bestaan slechts drie dromerige langspelers uit. De groep, die opgericht werd door gevormd door Theresa Wayman en Emily Kokal, laat gelukkig kwaliteit primeren boven kwantiteit.

Met Heads Up koos de Californische band voor een potiger aanpak, met iets zwaarder aangezette elektronica. Een van de songs kreeg zelfs een make-over van Soulwax. Zo dicht bij de dansvloer als ‘New Song’ komen ze vandaag zelden. Met deze nieuwe plaat lijken ze zelfs eerder een stapje terug te zetten. Het mag opnieuw wat meer en sourdine op Radiate Like This. De postpunkgitaren worden naar achteren geschoven, ten voordele van etherische koortjes, synths en de ingenieuze ritmesectie van drummer Stella Mozgawa en bassist Jenny Lee Lindberg. De songs ademen finesse uit, en lijken laagje na laagje opgebouwd. Een groot verschil met eerdere tijden, toen de liedjes veelal hun oorsprong vonden in vrije vorm en uitgesponnen jams.

Niet onverwacht bij Warpaint baadt deze plaat in een sfeer van bovenaardse mystiek en naderend onheil. Soms lijkt het zelfs alsof de vier femmes fatales als transparante geesten om je heen dansen in de kamer, tijdens een zweverige prachtsong als ‘Like Sweetness’ of het ronduit sensuele ‘Stevie’. In ‘Hard to Tell You’ buiten ze hun verslaving aan The Cure dan weer uit, terwijl de knisperende beat van ‘Altar’ aangeeft dat hun herhaaldelijk verkondigde liefde voor hiphop niet tot het verleden behoort.

Ondanks de naar kruitdampen en camouflagekleuren neigende naam dient Warpaint zich zelden opdringerig aan. De meeste songs trippelen zelfs op kousenvoetjes je gehoor binnen. Tegelijk zorgt drummer Stella Mozgawa dat je nooit in slaap gewiegd wordt. Ze levert de ingenieuze ritmes van het zowel naar The xx en Fleetwood Mac hengelende ‘Champion’. En heeft er iemand héél goed naar Sault geluisterd? De nerveuze knekelpercussie in ‘Hips’ zorgen dat Warpaint de dansvloer nooit helemaal uitsluit.

Wat een verslavende en overtuigende plaat. Zó overtuigend zelfs dat wanneer we aan het eind “send a couple nudes bay-bay/ if u say my name I’ll be right there” toegefluisterd worden, we ei zo na uit ons kloffie sprongen om de de perfecte hoek te vinden voor een zelfportret in adamskostuum. Ei zo na, zeiden we. Geen paniek.

Radiate Like This verschijnt 6/5 bij Virgin

Warpaint speelt 26/5 in de AB, Brussel