Een parallel universum en overrijpe puisten: dit zijn de interessantste albums van de week

AG Club – Fuck Your Expectations Pt. 1 ★★★★☆

Brockhampton, houd de troon in de gaten want AG Club komt eraan! Deze posse groeide op in de Californische East Bay met de rap van Lil B, de soul van Frank Ocean en – toch even slikken – de schmalz van Michael Bublé. De AG staat voor ‘avant-garde’, maar op dit studiodebuut overheerst vooral fantasierijke, aan pop verslingerde hiphop à la Kanye. Zoals het Generatie Z-leden betaamt, switchen deze boys achteloos van het ene subgenre naar het andere. Logge hiphopbeats flirten met zoete poprefreinen, schalkse hardcorerap doet het met dansvloergrooves. Wat te denken van de onverwachte elektro-eruptie in ‘A Bitch Curious’? Het monsterlijk vette ‘Columbia’ herbergt een intro waarin radio-icoon Zane Lowe van Apple Music de band looft op aanstekelijk-hilarische wijze: dankzij hem barst straks de hype rond AG Club open als een overrijpe puist. Essentiële shizzle.

Chibi Ichigo x UM! – CHIBUMIVERSE ★★★★☆

Chibi Ichigo en Umi Defoort lieten zich niet beteugelen door een wereldwijd virus. Het muzikale koppel, ook bekend van De slimste mens, besliste beider artistieke werelden te verenigen in de beslotenheid van hun eigen huis. Veel uitstaans met hiphop heeft deze kruisbestuiving opmerkelijk genoeg niet, hoewel UM! speelt bij Zwangere Guy en Ichigo zich op haar vorige ep Bloei ook vermeide met lomere beats. Het Chibumiversum wordt evenwel bewolkt door electro, breakbeats en drum-’n-bass. In ‘Loop voorbij’ passeert ook een flard chanson, en een nerveuze saxofoon waait doorheen in ‘Chaos’. Ichigo fascineert daarbij niet zelden met een soort oneliners-poëzie, dat door een zangerig Limburgs en Russisch bespikkeld wordt. Een parallel universum dat even vaak betovert als beklijft.

Andy Stott – Never The Right Time ★★★☆☆

Zoals Four Tet en Caribou grossiert de Britse producer Andy Stott eerder in een deconstructie van techno en elektro dan in onachtzame club-bangers. Die liefde voor suggestieve, floue grooves en haast transparante klanken huisde al in zijn doorbraakplaat Luxury Problems uit 2012 en omklemt nu ook resoluut het stuur van dit achtste album. Stotts hang naar Unheimlichkeit doet zijn nieuwe triphoptracks haast de das om. Sterker zijn de agressieve, metalige breakbeatnummers vol aardbevingbassen, zoals ‘Answers’ of ‘Repetitive Strain’. Daar blijkt Stotts sound art nog steeds succulent.