Een ontwapenende aanpak: met Billie Eilish keuvelde Apple-dj Zane Lowe haast achteloos over haar mentale gezondheid

Toen Zane Lowe nog voor de BBC werkte, noemden sceptici hem een softie die grossiert in vals sentiment. De Nieuw-Zeelandse radio-dj was er uitgegroeid tot een soort John Peel voor het brede publiek, tot argwaan van intellectuelerige muzieknerds die pronkten met hun afkeer voor hitparadepop als was het een eremedaille. Nu hing Lowe aan de lippen van Kanye West tijdens een exclusief interview, dan weer stuiterde hij als een duracellkonijn door zijn radio-uitzendingen en toonde hij zich even enthousiast over Queens of the Stone Age als over generische EDM-pop à la Skrillex.

Sinds Lowe zes jaar geleden de overstap maakte naar Apple Music is hij weinig veranderd. Hij mag zich er creative director noemen en loodste het digitale radiostation met zwier de toekomst in: een toekomst waar niemand nog naar lineaire radio zou luisteren, zo wordt gefluisterd. Zulks doet Lowe precies met die handelsmerken waarvoor hij door sommige BBC-luisteraars werd verguisd. In interviews ligt hij vol bewondering aan de voeten van zowel James Blake als Shakira, hangt hij ginnegappend aan de toog met Elton John of roept hij ‘bro!’ of ‘dude!’ naar hiphopnieuwlichters zoals Iann Dior of Jpegmafia. Cynische veertigplussers met een aangeboren argwaan voor de corporate entertainmentmachine – hallo, Generatie X! – worden er wellicht onpasselijk van.

Lowes uiterst empathische aanpak werkt evenwel ontwapenend. Jazeker, sommige interviews stranden in een tenenkrullende aaneenschakeling van promopraatjes. Lowe biedt nooit weerwerk, want hij beschouwt zichzelf als een fan, niet als een criticus. Anderzijds creëert hij op die manier een safe space waarbinnen de grootste artiesten zichzelf durven te zijn. Met Billie Eilish keuvelde hij haast achteloos over haar mentale gezondheid.

Opkomende Gen Z-artiesten vertrouwen Lowe omdat hij hun gevoeligheden perfect weet te vatten en daarbij uiterst omzichtig met zijn woordenschat omspringt. We zien het weinig witte heteromannen in de media doen. “Wie boos wordt van de teksten van dit zwarte trio kan ik alleen maar aanraden een beetje research te doen”, zo kondigde hij vorige week elegant de nieuwe single ‘All Cops Are Bastards’ van Blackstarkids af. “Op die manier leer je waar die gevoelens vandaan komen.”

Mede dankzij de slim verknipte ‘shareable content’ van Apple Music – aan de herbeluisterbare radioshow zijn ook video-interviews, socialemediaposts en playlists verbonden – vindt Lowe een publiek dat niet geïnteresseerd is in traditionele, kritische radiogesprekken, laat staan in navelstaarderige recensies, maar wel in een positieve, bij momenten extatische benadering van popmuziek. Zélfs wanneer die extase van een 48-jarige veteraan komt.

The Zane Lowe Show, maandag t/m donderdag op Apple Music