Een ondernemende trombonist, een streepje Vivaldi en Jef Neve: Pukkelpop goes classic

Een repetitieve drumslag en een loeiende gitaar: dat is soundchecken op een festival. Maar op de eerste echte dag van Pukkelpop zweven in de Marquee zachte vioolklanken, alsof we ons naast de orkestbank van een fancy concertgebouw staan.

Marquee Ouverture is een zot experiment: een klassiek maar toegankelijk reportoire, aan het festivalpupliek geschonken door Crossbones Trombone Collective en Jef Neve – een grote naam helpt natuurlijk altijd.

"Ik hoorde iemand zeggen dat Pukkelpop het beste festival is omdat je hier alles kunt horen", vertelt trombonespeler Bram Meese. "Niet waar, dacht ik. Ik ben klassiek geschoold en ik heb hier nog nooit gespeeld." Hij stuurde de organisatie een e-mail, et voila.

Terwijl het orkest het overbekende 'Vier seizoenen' van Vivaldi aanzet – in een wat spannendere versie van Max Richter – loopt de tent flink vol. Jawel, full house voor een klassiek concert op een festival.

De eerste violist geeft zich compleet, zijn klanken overspoelen de tent en het ontroert. Dat hier een plek voor is, maar vooral: dat de interesse zo groot is. Dat er wat oudere festivalgangers zijn, viel te verwachten. Maar ook de jonkies duiken op. Horen die niet hun roes uit te slapen in hun tent? "Ik had er geen schrik voor", zegt Neve achteraf. "Wie naar Pukkelpop komt, heeft zin om nieuwe dingen te ontdekken." Maar toch, het was een gok.

Retestrak

Het orkest jaagt er een stuk van de de Noorse componist en pianist Ola Gjeillo door en een compositie van de Oostenrijker Anton Bruckner. En telkens juicht het publiek alsof hier een halve superster een retestrakke set afwerkt. "Ik ken niet veel van klassieke muziek", geeft Eline (30) toe, maar van Jef Neve weet ze wel dat hij een goede muzikant is. "Ik kan hier wel van genieten, ja. Kippenvel, zelfs."

Even speelden de muzikanten met het idee om covers te brengen van bands die hier op de affiche staat, maar uiteindelijk werd het hardcore klassiek. "Je moet iets brengen dat het hart aanspreekt, dat het genre overstijgt", zegt Neve. "Het plan was: al staat er vijf man, we gaan muziek maken met veel passie."

We wachten geduldig tot Jappe, een jonge van zestien die een kleurrijke pet met zo'n propellor op heeft, klaar is met filmen en zijn telefoon opbergt. "Echt mooi", zucht hij. "Dit is zo speciaal, op Pukkelpop. Veel mensen samen die krachtige muziek maken, dat is intens. Dit raakt mij veel meer dan iemand die staat te rappen."

Handjes in de lucht

Neve, met brede grijns, jut de volle tent nog eens op met zijn dirigeerstokje, maar ook zonder aansporing wordt er op tijd en stond handjes-in-de-lucht-gewijs geklapt. En zien we daar mensen voorzichtig dansen tijdens 'Beautiful Colours', een nummer van Neve zelf? Homerun.

"In Sziget is er een podium voor opera en klassieke muziek", weten Eline (24) en Lisanne (24), twee vriendinnen die hier staan uit nieuwsgierigheid. "Daar worden bekende opera's opgevoerd en je krijgt er uitleg bij. Er liggen kussens, dus je kan er wat chillen, maar tegelijk wordt je echt betrokken bij de muziek. Dat werkt echt goed."

Meese hoopt dat Marquee Ouverture kan uitgroeien tot een vast concept – het werkt, dat alvast. Weg met de hokjes zegt hij, en waarom niet? Sziget doet het, Lowlands nodigt op de laatste dag steeds het Nationaal Jeugdorkest uit en de heren weten dat ook in Australië klassieke muziek heel normaal is op zomerfestivals. Neve: "Pukkelpop is ook begonnen met grunge, en zie hoe goed de dancehall het vandaag doet."