Een ode aan de vriendschap, een politiethriller en een apathische eenling: dit zijn de beste speelfilms van het moment

De Morgen gidst u door het allerbeste wat er aan langspelers in de bioscoop te zien is

Ode aan de vriendschap

Tori is een bruisende jongen van 12 jaar uit Benin, Lokita een tienermeisje uit Kameroen. Allebei trokken ze naar België, nu zijn ze onafscheidelijk. Lokita ontfermt zich over Tori als een grote zus, maar hij zorgt net zo goed voor haar. De film maakt zonder veel woorden voelbaar hoe deze twee kinderen elkaar nodig hebben.

Met Tori et Lokita mikken de broers Dardenne opnieuw voluit op het hart. Het lied van deze twee jonge migranten blijft nog lang door je hoofd echoën, als een klaagzang voor alle ongelukkigen die, bij gebrek aan het juiste papiertje, hun menselijkheid en hun fysieke integriteit verpletterd zien in een meedogenloze machine van uitbuiting.

Tori et Lokita, nu in de cinema

Politiethriller

Dat entertainment niet leeghoofdig hoeft te zijn, toont Hans Herbots in Ritueel. In deze spannende politiethriller pakt hij uit met hollywoodiaanse actiescènes en drenkt hij alles in een scandi noir-sfeer, al zijn niet alle plotwendigen even geloofwaardig. De link met de Belgisch-Congolese geschiedenis verheft de film boven de pulp.

Ritueel, nu in de cinema

Zinloos bestaan

De Mexicaanse regisseur Michel Franco maakt films die met weinig andere te vergelijken zijn, tenzij misschien die van Michael Haneke. In Sundown zoomt hij meer dan ooit in op de zinloosheid van het bestaan. De film is een portret van een apathische eenling waarin ondanks de sombere toon ook zwarte humor opbloeit.

Sundown, nu in de cinema