Een meesterwerk dat de aarde liet beven: ‘Sign o’ the Times’ belicht het genie van Prince

De geremasterde Super Deluxe-heruitgave van Sign o’ the Times van Prince is voor de fans niets minder dan de heilige graal onder de Prince-reissues. Het opgefriste meesterwerk herbergt een schat aan zeldzame nummers, twee liveconcerten, uitgebreide hoesteksten en prachtige foto’s.

In juli 1986 bleef je maar beter weg van de westkust van de Verenigde Staten. Een hele reeks aardbevingen en heftige naschokken trok van Los Angeles tot San Diego. Prince, die net die maand aan het opnemen was in de Sunset Sound-studio’s in L.A., had kamers gehuurd in het vermaarde Bellagio-hotel. “Eén bepaalde beving joeg hem de stuipen op het lijf”, zo vertelt Susannah Melvoin, de toenmalige vriendin van de zanger, in de podcast The Story Of Sign o’ the Times. “Voor een controlefreak zoals hij voelde het aan alsof het universum zijn toorn ontketende. Het was simpelweg te veel. Hij wilde meteen vertrekken. Op dat moment toonde iemand hem de voorpagina van de L.A. Times: ‘AIDS-epidemic out of control’, lazen we. Toen klikte alles in elkaar bij Prince. ‘Er is iets rampzaligs op til in deze wereld’, zei hij.”

De ontploffing van de Challenger-spaceshuttle, het peperdure Star Wars-raketschild waarmee president Ronald Reagan het defensiebudget wilde opsouperen, het crackprobleem in de achterbuurten van Amerika, een moordlustige bende in Minneapolis die zich The Disciples noemde: Prince slorpte de infernale actualiteit op en puurde er één van zijn beroemdste songs uit. “In France a skinny man died of a big disease with a little name”, klonk het. “By chance his girlfriend came across the needle and soon she did the same / At home there are seventeen-year old boys and their idea of fun / is being in a gang called The Disciples / High on crack, and totin’ a machine gun.”

‘Sign o’ the Times’, een liedje over de neerwaartse spiraal waarin de wereld zich volgens Prince bevond, werd in 1987 het sierstuk van de gelijknamige dubbel-lp. Het was een rijkgeschakeerde plaat waarop Prince vervelde tot chroniqueur en onheilsprofeet, maar waar hij zich evengoed verloor in kleurrijke psychedelische rock en bronstige drumcomputerfunk. Hij etaleerde er een briljant eclecticisme, tussen Bob Dylan en Marvin Gaye, tussen Cream en Sly Stone. Op geen enkele van zijn platen had hij zich al zo veelzijdig getoond.

Androgyn en ambigu

Niet zo heel verwonderlijk wortelt het album in drie totaal verschillende projecten waaraan Prince de jaren voordien werkte en die werden stopgezet. Dream Factory zou een jazzy, hallucinogene popplaat zijn geworden, Crystal Ball was nog de meest heldere protoversie van Sign o’ the Times en dan was er Camille, genoemd naar een komisch alter ego: de ambigue, androgyne Camille met de omhooggepitchte zangstem die bekend werd dankzij hits als ‘If I Was Your Girlfriend’. Uit dat trio platen sprokkelde Prince de crème de la crème voor een album dat uitgroeide tot een van zijn meest gerenommeerde werkstukken.

De Super Deluxe-heruitgave van Sign o’ the Times, die vandaag verschijnt, is kwistig met onuitgegeven opnames uit de voornoemde geaborteerde platen. The Prince Estate, de organisatie die de nalatenschap van de popster beheert, heeft toegang tot het enorme archief dat Prince naliet – The Vault genoemd – waaruit het nog tientallen jaren dit soort heruitgaves zal kunnen puren. Maar of die zo superbe zullen zijn als deze Sign o’ the Times-reissue, valt te betwijfelen. Het album an sich staat bekend als een klassieker, het restmateriaal dat jarenlang circuleerde op obscure bootlegs en nu eindelijk in opgepoetste vorm verschijnt, vormt een soort heilige graal voor de grootste fans.

Hartzeer

Dat heeft enerzijds te maken met de creatieve piek waarop Prince zich bevond ten tijde van Sign o’ the Times: een artistieke vervolmaking die al een hoogtepunt had gevonden in ‘Purple Rain’ en die zich nu onverwacht meerdimensionaal toonde. Anderzijds vloeide uit zijn turbulente privéleven en zijn voortdurend muterende muzikale universum zowel een onrust als een weemoed voort die hij door zijn liedjes weefde. Hij brak met de al eerder genoemde Susannah Melvoin, die hij lang als de liefde van zijn leven beschouwde. Voor haar schreef hij ‘Forever In My Life’ maar ook het pas vrijgegeven ‘Wally’, een hartverscheurende biecht over een verloren liefde.

Ook de breuk met zijn wereldberoemde begeleidingsband The Revolution hielp Prince transformeren tot een nieuwe versie van zichzelf, tot wanhoop van zijn dierbaarste collaborateurs Wendy Melvoin en Lisa Coleman, die tragisch genoeg mee aan de wieg stonden van heel wat songs die op Sign o’ the Times terechtkwamen.

De fijnzinnigsten onder de Prince-fans zullen hoe dan ook smullen van de exquise zeldzaamheden die beklemtonen hoe radicaal en cutting edge de man was en hoe sommige van zijn songs anno 2020 nog steeds gedurfd aandoen, zoals ‘Rebirth Of The Flesh’, dat jazzy koperblazers op een kletterende machinegroove stoelt. Elders spreekt zijn compositorische genie boekdelen, zoals in de woeste jazz van ‘Soul Psychodelicide’, de puntige funkpop van ‘I Need A Man’ of in ‘In A Large Room With No Lights’, ravissante latinjazz waarin ook Wendy & Lisa excelleren.

Geen wonder dat de aarde beefde, die zomer in ’86. Want beter dan dit wordt het niet.

Sign o’ the Times (Super Deluxe Edition) is nu uit. Prijs varieert afhankelijk van de uitgave tussen 149 en 285 euro. *****