Een dolk tussen de ribben, een hart onder de riem, dit zijn de platen van de week

IDLES – CRAWLER ★★★★☆

Vroeg of laat strandt elke moderne punkband bij de doorwrochtste der songwriters, genre Nick Cave of Gavin Friday. De Britse nozems van IDLES transponeren dat type schaduwrijke contemplatie naar hun universum. Op vorige platen was dat niet zelden een marginale kroeg waar hooligans elkaars smoelwerk vertimmeren terwijl de tafels in het rond vliegen. “Are you ready for the storm?”, croont frontman Joe Talbot aan de vloedlijn van dit adembenemende vierde album. De orkaan die volgt, is bovenal nukkig. ‘The Wheel’ blaft en bijt, ‘Car Crash’ plet en verpulvert, ‘Crawl!’ kopt ‘m binnen tegen je neusbeentje. Maar IDLES speelt pas echt xylofoon met je ruggengraat wanneer de tempo’s vertragen en gaan zwalpen. Dan kreunt Talbot ballades met één been in het vagevuur, zoals in ‘The Beachland Ballroom’. “They could hear me scream for miles / The silence ringing for days / The wind that turns the trees / Made me sway, made me sway”. Een dolk tussen je ribben.

Courtney Barnett – Things Take Time, Take Time ★★★★☆

“Ik zou mijn lakens kunnen verschonen vandaag”, schokschoudert Courtney Barnett in het fantastische ‘Rae Street’. De spreekbuis van haar generatie? Nee, zo kan je deze 33-jarige slacker van down-under bezwaarlijk noemen. Maar op deze even spaarzaam gearrangeerde als openhartige soloplaat legt ze wel de vinger op een rauwe wonde van haar leeftijdsgenoten. Met broze en bedachtzame liedjes zoekt ze naar menselijk contact in een digitale woestenij, en verlangt ze naar warmte in een wereld van angst en isolement. De zeldzame interventies van drummer en coproducer Stella Mozgawa van Warpaint dragen alleen maar bij aan die sfeer. Van hoop verstoken klinkt Things Take Time, Take Time nooit. De songs bieden loom, maar nooit lusteloos een hart onder de riem aan een eenzame generatie in limbo.

Terrace Martin – Drones ★★★★☆

U kent Terrace Martin, een spilfiguur in de jonge jazzscene van Los Angeles, wellicht van zijn bijdragen aan Kendrick Lamars meesterwerk To Pimp A Butterfly. Op Drones etaleert deze multi-instrumentalist zijn liefde voor eightiesfunk en de new soul uit de nineties in zwierige, piekfijn gearrangeerde grooves waarover zijn vriendenkring mag zingen, rappen of soleren. Niet alleen Kendrick, Snoop Dogg, Celeste en Leon Bridges doen mee, ook saxofonist Kamasi Washington voegt zwoelte toe. Zelfs in z’n uppie jaagt Martin de vlam in de pan, zoals in de superbe funkgroove van ‘Leave Us Be’. Heet spul.