Review
'Drunk': Thundercat eert de kitsch van de eighties
Drunk, de derde plaat van baswonder Thundercat, blinkt als een in een hagelwit Armanikostuum en bijpassende moccasins gestoken Don Johnson. Cheesy, ja, maar ook onweerstaanbaar.
Fans van Miami Vice, van Top Gun, Footloose en Risky Business: vrees niet langer! Jullie zijn opnieuw cool. Pak jullie VHS-tapes met bovengenoemde films maar weer vanonder het bed. Haal die vinylalbums van Toto en Christopher Cross ook maar weer uit die kartonnen doos op zolder. Het mag weer. Oh ja, jullie held heet vanaf nu Thundercat en hij heeft met Drunk de ultieme yacht rock-plaat van het nieuwe millennium gemaakt.
Thunder-wie? Thundercat. Waanzinnig getalenteerde bassist en zanger. Woont in Los Angeles. Noemde zichzelf naar een cartoonfiguur. Gedijt in de terminaal hippe undergroundkringen rond topproducer Flying Lotus. Was één van de invloedrijke sessiemuzikanten op To Pimp A Butterfly, het meesterwerk van zijn maatje Kendrick Lamar. Verfraaide met zijn elastische baspartijen platen van Erykah Badu, Kamasi Washington, Childish Gambino, Vic Mensa en Mac Miller. In een vorig leven speelde hij hardcorepunk bij Suicidal Tendencies. Vlak voor zijn dood stak Prince zijn bewondering voor hem niet onder stoelen of banken. Thundercat is vandaag, om het even duidelijk te stellen, hot property.
Drunk, album nummer drie, schuift de weeë fusion van de vorige platen naar de achterbank. Thundercat was in interviews altijd goudeerlijk over zijn bewondering voor de cheesy maar technisch complexe designerpop uit de jaren tachtig, genre Hall & Oates en The Doobie Brothers. En kijk, op de amusante single 'Let me show you' draven zowel eightieshelden Kenny Loggins als Michael McDonald op. 'Day and night' is rolschaatsdisco uit 1981, 'Blackkk' koppelt de soulvolle perfectie van Steely Dan aan de stotterende hiphop van het Brainfeederlabel. 't Is spacey maar altijd aaibaar, hopeloos jazzy maar onverrichterzake catchy.
Honingzoet
Dat appeal dankt deze collectie liedjes niet alleen aan Thundercats fenomenale basgrooves of aan de blikkerige synth-sound maar ook aan zijn honingzoete zang die de man in laagjes over elkaar drapeert tot heerlijk zoemende, wendbare harmonieën ontstaan. Voeg daarbij de gastbijdragen van Kendrick Lamar, Pharrell en Wiz Khalifa en er ontstaat een charmante, soms wat knullig-grappige botsing tussen retro en futuristisch.
Undergroundcats zullen Drunk te zonnig, te goedgeluimd en véél te kitscherig vinden. Begrijpen we best. Wij, uitgesproken fans van chocolate & cheese, weten daarentegen nu al met welke plaat wij volgende zomer in onze cabrio richting strand cruisen.
Drunk van Thundercat is deze week gereleased door Brainfeeder.
